Hindi lahat ng tungkol sa pag-ibig ay puro kaligayahan lamang. Malimit, masakit ito. Punong-puno ng pait. Punong-puno ng paglimot sa iyong sarili para maibigay mo ang lahat-lahat sa minamahal mo. Yung kahit ikaw na lamang ang paulit-ulit na masaktan ay gagawin mo para sa kanya. Kahit pa paulit-ulit siyang nagkakasala sa iyo ay tinatanggap mo na lamang ang lahat dahil mahal na mahal mo siya.
Sa bawat pagkakamali niya ay paulit ulit mo rin siyang pinapatawad. Pero sa bawat pagpapatawad, ang pasensya mo naman ang nasasagad. Sa matagal na panahon, pakiramdam mo, 'nanadya na siya.' Halos hindi naman siya nagbabago. Pakiramdam mo, wala na siyang paki-alam sa nararamdaman mo. Para sa kanya, sapat na yung umuuwi siya sa iyo. Para sa kanya, dapat magpasalamat ka na lang dun.
Hindi mo na alam ngayon kung talaga bang mahal ka pa ba niya? Hindi mo na alam ngayon kung ginagamit ka lamang niya. Hindi mo na alam kung nababaliw ka na ba o nabubulagan. Hindi mo na alam ang nangyayari sa kaloob-looban mo. Magkahalo na kasi ang pangamba, yung pag-asa na magbabago siya, at yung takot na iwan ka niya. Ikaw na lang ang palaging nagpapaubaya. Ikaw na lamang ang palaging umuunawa sa kanya para matapos na lang ang gulo na namamagitan sa inyo na palagi namang siya lang din naman ang nagsisimula. Para sa kanya, ikaw ang palaging mali. Para sa kanya ikaw ang palaging may pagkukulang. Sa hindi mabilang na pagkakataon, ikaw na lamang ang palaging sumusuko kasi hindi naman siya magpapatalo. Basta ang alam mo, ginagawa mo ang lahat ng ito dahil napakahalaga niya para sa iyo.
Malimit ang bigat na pinapasan mo sa iyong kalooban ay sumasabog din. Alam mong kinakailangang marinig ka rin niya para malaman niyang nasasaktan ka na. Sinusubukan mong mangatwiran para kahit paano ay maipagtanggol mo ang iyong sarili... pero mas lalo ka lang nasasaktan. Hindi ka makaganti kasi nagbabanta na naman siyang lalayasan ka na naman niya. Sa isang salita mo pa lang, ang tugon ay pag-ganti. Hindi na naman uuwi ng ilang araw. Magpapalamig ng tensyon kapiling ng iba. Alam mo na hindi ka dapat ginaganito. Pinagtataksilan. Paulit-ulit na sinasaktan. Alam mo na dapat ay minamahal ka niya kasi nagsumpaan kayo na magmamahalan ng tapat. Pero bakit nagkakaganito? Matapos ang napakaraming taon bakit kayo humantong sa ganito? Sa madilim na bahaging ito ng iyong buhay, wala kang mapagsumbungan. Malimit, tinitiis mo na lamang ang lahat. Ang mga pasa. Ang lahat ng mga masasakit na salita. Ang lahat ng mga pasakit niya sa iyo. Lahat ay pang araw-araw na bangungot na iyong kinakayang pasanin.
Sa paglipas ng mahabang panahon, nawala na ang ngiti sa iyong mukha. Lahat ng ligaya ng inyong mga pangako sa isa't-isa ay naging pagluha at hinagpis. Araw at gabi ikaw ay tumatangis. Patuloy na nagdarasal sa Diyos na baguhin ang puso ng minamahal mo.
Alam mo, naririnig ng Diyos ang lahat ng mga dusa mo. Alam niya ang bigat ng iyong puso. Sa bawat pag-iyak mo ay naroon si God at nakikinig. Kung sumuko ka man ay nariyan pa rin si God para saluhin ka Niya. Kahit paulit-ulit kang mabigo at masaktan ay paulit-ulit ka ring kakanlungin ni God. Kumapit ka lang sa kanya... sa anumang desisyon na gagawin mo ngayon, idasal mo kay God na bigyan ka Niya ng lakas para mas makayanan mo pa ang lahat.
Kung iiwan mo siya... nariyan si God at hindi ka Niya pababayaan. Makakapagsimula kang muli at mabubuo mo unti-unti muli ang iyong sarili. Subalit kung mananatili ka pa rin sa kanya, nariyan pa rin si God... hindi ka Niya iiwan. Dadamayan ka Niya sa mabigat na krus na iyong pinapasan.
Ang bawat pagtitiis, ang bawat paghihirap, at ang bawat pagdurusa natin ay isang malaking alay na maihahandog natin sa Panginoon. Ibigay mo sa kanya ang lahat ng masasakit sa iyong buhay. Ialay mo sa kanya ang lahat ng iyong mga pagdurusa. Idasal mo sa kanya sa oras na ito na hipuin Niya at baguhin ang puso ng taong nakakasakit sa iyo. Idasal mo kay God na turuang magmahal din ang taong iniibig mo. Na turuang magbukas ng puso. Na hilumin ni God ang kanyang sugatang pagkatao. Na turuan siya ni God na mahalin kang muli. Na patawarin ka sa anumang pagkukulang na nagawa mo. Sa bawat laban mo na palaging talo ka at walang lakas na masasandalan... hayaan mong ang Diyos ang maging tagapagtanggol mo.
Sabihin mo sa Diyos, "Panginoon, wala na po akong matakbuhan pang iba... iahon mo naman po ako mula sa lahat ng paghihirap ko. Turuan mo ang aking puso na mas magmahal pa upang patuloy akong magpatawad at umibig ng higit pa."
