wala ka ngang sinabi
pero ang dami mo namang inisip
na masama laban sa akin
hindi mo man ako tingnan ng mata sa mata
ramdam ko ang talim ng iyong mga pasaring
iniiwasan mo man ako
pero wala akong magagawa
dahil laging nagku-krus ang ating landas
kung saan at kailan
kailangan kitang pakitunguhan
parehong asiwa ang ating mga pakiramdam
dahil sa tensyong namamagitan
pagmamahal ko na nilalabanan mo
pagmamahal ko na itinutulak mong palayo
nahihirapan din ako
hindi naman ako tuod upang hindi makaramdam
maliit lamang ang mundong ating ginagalawan
at hindi ko maaaring itago lagi ang aking sarili
tumatagos ang paningin mo
kapag napapadako sa akin
lagi, nilalagpasan mo ako ng iyong tingin
ipinamumukha mo sa akin ang iyong pagkarimarim
nararamdaman ko ito kahit pilit mo mang ikubli
MAHAL KITA...
kahit hindi mo man ako ganap na mahalin
kahit laging nangingibabaw sa iyo ang iyong madilim na hangarin
hindi ako magbabago kahit ako man ay mapalayo
gaya ng nais mo... gaya ng ibig mo...
at tatanggapin ko ang halik mo
hindi mula sa isang kaaway
kundi mula sa aking pinakamamahal na kaibigan
bilang kaganapan ng aking kapayapaan...
