buti pa nga yung mga pulubi,
andaling magdecide about love.
kahit magsama lang sa isang kariton
kahit abutin ng araw at ulan sa lansangan.
tapos every year makikita mo habang pagala gala sila,
dun sa kariton e sumusulpot na parang kabuti yung mga anak nila.
kahit walang makain e masaya naman sila.
kahit wala silang kaluho-luho sa katawan e mukhang mas masaya pa sila kesa sa akin.
minsan ang reflection ko dun,
siguro mas mataas ang level ng trust nila kay God.
baka mas isinuko na nila ang sarili nila kay God kesa sa akin.
i'm wondering,
baka yung mere sufferings nila
e iyon na pala yung prayers na dinidinig ni God mula sa kanila.
e iyon na pala yung prayers na dinidinig ni God mula sa kanila.