Prayer

perhaps, at some point, we already know our end; and, somehow, we ritualized the process of going there. yung bang feeling na alam naman natin na sasagutin naman ni God yung prayers natin pero yung mag-effort pa na magsisimbang gabi pa tayo para mas maging symbolic yung sincerity natin sa paghingi ng idinadasal natin. siguro, naka-ka-guilty din yung bibigyan lang tayo ng isang bagay na hindi rin natin pinaghihirapan kaya in a way, nire-reciprocate din natin ang ating intentions sa ating actions-- kahit alam natin na walang makakasapat sa grasya na nagmumula sa biyaya ng diyos. ang nakikita kong dilemma dito ay: nangyayari ba ito dahil sa "uso" lang or dahil sa "pagtanaw ng utang na loob" na tipikal na filipino mentality... well, napaisip nyo ako dito, sana dahil sa pagmamahal para kay "BRO Jesus" nag-uugat ang sakripisyo natin ngayong simbang gabi.