Paglisan

Pakiramdam ko
Nawala na ako
Natunaw nang ganap
Hanggang sa tingnan ko ang aking sarili sa salamin
Hindi ko na magawang makilala pa ang sarili ko
Hindi ko na magawang angkinin kahit sarili kong repleksyon
O balikan pa ang aking anino ng kahapon
At mga bakas ng aking mga yapak
Na binura na ng aking ngayon

Ang tanging pinanghahawakan ko
Na nasa puso ko
Ay ang pagmamahal mo
Na ipinangako mo sa akin
Sa isang sumpaang nagbibigkis
Sa ating mapusok na pag-ibig
Kung saan dumadaloy ng buong laya
Ang pagbibigay ng aking sarili
At pag-aalay ng aking buhay
Sa mundong inari nating may sariling buhay at hininga
At patuloy na nabubuhay at umaaasa
Hindi dahil sa bawat matamis na pangarap
Na maaaring hindi matupad
Kundi dahil sa mapait na katotohanang
May pangako tayo na dapat tupdin

Hindi tayo bilanggo
Kundi biktima ng ating mga sarili
Ng paghahangad ng isang mas masayang pamilya
Na pilit na iginugupo
Nang pasakit ng karukhaan

Hanggang sa dumating ang araw na ito
Na kailangan nating magkalayo
Upang subukang bumuo ng mga pangarap
Na malayo man sa piling ng bawat isa
Na bubuo muli sa pagkatao kong tinunaw ng pagkabulag
At kawalang katarungan para sa aking sarili
Na nasaktan at nabigo...




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS