Scouting Memories- ATC 11-328, with Patrol Tikling

I will share my life
To your heart I reached
With my song I will let you see my world.

Within my heart is a child
With a song from his time
Rememb'ring his Scouting days.

With all my joys, I pledged our Oath
With all my tears, I cherish all the moments
Time will pass but not our Scouting days...

...of sweet memories with you.





After the each day's toil at Mt. Makiling during our ATC... when each laughter faded into a peaceful slumber.... we, at Patrol Tikling, remain awake in preparation for tomorrow's camp inspection.




My co-Patrol members: Vince, Ramil, Kuyang Raoul, Manoy Bert and myself faithfully burn the midnight oil.



At almost 2:00 in the morning, we were still awake and remained delighted while sipping the arnibal coffee of Baby Luv Glenda, Atching Myrna and Mary Rose-- which all of them prepared before they went to sleep.



As we diligently do our group camp's pioneerings and gadgets, for a while, I got bored with my nowhere to go knots on my hard to configured shoe rack.



I sighed... almost exhausted and frustrated. As my impatience arose, I told myself to stop for a while. I brought with me Baby Luv Glenda's arnibal coffee. I feel the need of catching some fresh air. I gaze all around... the moon and the stars that crown us above shines over the dew drops under the blades of every mountain grasses... appearing to me as if they were crystals fallen from heaven.



Then, I raised my gaze heavenward.



I found myself standing in awe. Silenced. Amazed not only by the constellations of stars, but by the magnificent spectacle of God's creation... the great sky, the heavens... the universe, far beyond my sight-- had unfolded, seemingly, their divine meaning to me. I realized that God is gazing us through His wonderful creations. That our heart's desires, thanksgivings and longings were all heard by His compassionate heart. That all of our worries were taken cared of by Him. That our loved ones at home were surely taken cared of by the same hands that cradle us while we were at Mt. Makiling.





Sctr. Dennis DC. Marquez, sSSS

The God in Us

"We are created in the image of God. According to Fr. Rey, SSS, in India, specially for the Sikhs, they say "Namaste," to say that they recognize the presence of God to the person they greeted. In relation to our culture, we can say, 'Binabati ng Dyos na sumasaakin ang Dyos na sumasaiyo.' When we see the presence of God in every one of us, like a seed: respect, love and compassion towards humanity will grow and bear fruit. And the fruits are our peace loving and helpful brothers to all Boys, the Scouts of today who will be the reverent Scouters of tomorrow. Namaste!"

FB Post · May 13, 2011 at 9:19pm




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Scout Skit ng Patrol Tikling ATC 11-328

(yung picture ay galing sa iskit ng patrol kwago ATC-11-328)


Drama ng Patrol Tikling sa Emergency Class--

Dennis: Ang sarap ng ice cream.
Vince: Oo nga! Buti na lang tayo ang nanalo sa orienteering. hihihi!
Na-choke si Dennis.
Vince: Okay ka lang? May epilepsy ka ba?
Hindi makasagot si Dennis.Itinuro lang leeg.
Vince: Na-cho-choke ka ba? Ha? Uy, sumagot ka!
Hindi makasagot si Dennis, nangisay-ngisay. kasi na-choke nga e.
Vince: Ay! Na-choke ka pare? 'Sus, hindi mo agad sinabi, nahiya ka pa.
Tumango si Dennis, ginamitan siya ng first aid ni Vince. To the max,
ginamitan pa nya ng Heimlich Maneuver at nailuwa niya ang buong
ice cream at apa.
Dennis: Hay salamat! Mula ngayon mamimigay na ako ng ice cream!
===
naku, sharing lang po ito ng ginawa naming dramatization, wala po sana ma-asar. hahaha!
May 17, 2011 at 12:09am




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Till We Meet Again

In my present situation as a Scholastic seminarian, things fall under the rigidity of obedience. This means that we could not possibly do whatever we want. As of now, Scouting is not one of our options. I need to move mountains and hills just to be there in every Scouting activities. Until, just recently, they said I need to stop Scouting and focus on studying.



I paused. I tried to reflect upon the situation as I read the life of Job from the bible, then, I asked my self: "What would I do if I discovered that I only got few years to live by?" Well, I will just leave everything behind and simply going to work my ticket if I can to go back with my Boys to Laguna where we will sing our Cookoo song. With my Boys I'm serving as their Scouter, I will be happier, for in the eyes of these youths, I've seen the eyes of God. At the end of my days, I will be happy to rest in the bosom of Mariang Makiling, where I was truly loved; and accepted as a friend and a brother by a loving community of Scouts.

Till we meet again.

Posted at FB: May 18, 2011 at 10:45am



Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

the learning curve

after the good times, we thought our life was totally changed by someone whom we considered so special... we called each other as friend... best friend to say it rightly.

after that sad parting, we promised to see each other as soon as possible; for the first few days, we did our best to stay connected with one another, [in our generation, we connect through FACEBOOK (FB)]; as weeks passed by, fewer and fewer messages were sent and received; after several months, not even a' poke' or a 'like' was responded to some few attempts of reaching out... as time goes by the feeling has turned into as it seems that we didn't knew each other at all... we become totally unfamiliar to that significant event that bond us together... until we become totally stranger to one another...

if in case that you've already learned to forget me, i want to assure you that i will always remain faithful... your sweetest smile is already painted and immortalized in my heart; and the gift of our friendship is the only treasure in my life i chose to have.

===
Epilogue:
Iba talaga pag Scouting. lahat ng ala-ala ay napakasaya. sabi nila mag-move on na daw ako, pero sabi ko, oo mag-mu-move on ako, pero kasama ang lahat ng good memories ng scouting natin. thanks for the good memories.





Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Mentoring

the power to dream and to dare to aim higher is an invitation for all... success is not a monopoly of 'some' because it is open for all who could respond to the challenges... as i reflected, i see that most potentials were tapped by gifted and discerning hands who know how and when to push. with this, it seems that the determination to win is secondary, i can see clearly that the people behind every success story matters most...




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Purpose

This early morning at Hospicio de San Jose, where Br. Felix and I were doing our apostolate... I was approached by a man who just recovered from a left leg injury. He's been with his family who were generously giving gifts to children and oldies of the institute. After a long conversation with him, he told me that he's been inspired by God to do this thing... after the accident he went through, he claimed that this is a new life for him... then... he paused... he asked me... "Brother... sa palagay nyo, ano po ba talaga ang purpose ng buhay?" (Brother, in your opininon, what is the real purpose of life?)

I never thought that after all the gestures of such a generosity, he would still ask such a question. I also paused... I reflected... I slowly uttered these words: "siguro, we can find the meaning and purpose of life to what Jesus' have done... he obeys the will of the Father by being man and even to the point of dying on the cross for our sins... and for us, to be Christlike... I think we should also obey the will of God by loving Him and by giving service to our neighbors... I think by submitting our will to the will of God makes our lives more truly free and meaningful-- To see God in all we do... in joy and in pains... and leave not our traces behind, but the footprints of God in all we do and in all we aspire... to long for Him and His love everyday of our lives...and to share all these graces from God through our acts of charity to all our fellowmen..."

Of course these things would not be easy to do. We still need to empty our cups of life so that we could fill it with the love of God.

Then we separated our ways... with a new spirit of friendship burning within our hearts.




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Blogging

Para sa akin...

sa paggawa ng BLOG,
ang pinakamadali ay ang sumulat...
at ang pinakamahirap para sa akin...
ay ang paghanap ng larawan
na magiging saksi sa bawat linya ng aking tula...

para palang buhay ito...
ang mga salita ay hindi lang sasapat na maianak mo lang sa daigdig...
kailangan din palang isabuhay ito...
upang pumintig ng hininga ng buhay
at tumimo sa kapwa pusong masasaling...




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

MATUTONG MAKUNTENTO

Nagagalit ka sa magulang mo
kasi di ka binigyan ng pambili ng HAVAIANAS MO?
Nagagalit ka
kasi yung mumurahin lang na sapatos kayang bilin para sayo?
Nagagalit ka
dahil hindi ka makasabay sa uso?
Nagagalit ka kasi
hindi mo binubuksan yang utak mo at puso mo.

Sana naman maintindihan mo.
Magpasalamat ka
dahil kahit papano
nagkakaroon ka ng mga gamit na gusto mo...
Maswerte ka pa rin kung tutuusin.

Sana naisip mo
na habang reklamo ka ng reklamo...
may ibang mga tao
na sadyang tinatanggap
at nakukuntento nalang
kung ano ang mapulot nilang bagay
para kahit papano
ay mairaos nila ang araw-araw nilang buhay.

MAG ISIP KA.

MATUTONG MAKUNTENTO.




By: Joyce 'ate joyce' Vergel Corral

Note: Si ate joyce po ay cousin ni Br. Dennis DC. Marquez, sSSS. Super-dooper kakulitan at ka-'LIKE'mate sa FB. Super nanay ni 'Phoebie' and super asawa ni 'doc kuya Rommel.'

Pagkaunawa

Maraming mga bagay ang mahirap unawain
Lalo pa kung hindi hindi natin ginagamit ang mata at puso ng Diyos
Mahirap maunawaan ang paghihirap ng ating kapwa
Kung ang pamantayang ginagamit natin
Ay ang pamantayang tayo lamang ang lumikha

Kung kaya maraming sugat ang lalong sumasakit
Sapagkat lalong lumalalim ang iniindang pagtitiis
Nang mga kapatid nating ating nahuhusgahan
Sa bawat salita at galaw nila na ating binibilang

Hindi natin maramdaman ang pagdurusa ng ating kapwa
Kung hindi tayo makikiisa sa kanilang iniinda
Kung patuloy tayong umiiwas sa katotohang pilit nating tinatakasan
Na tayo ay bahagi ng ating kapwa buhay

Ang pamantayang nilikha natin
Ay ang pamantayang nagtataboy sa iba
At pumapader sa tin
Bilang malakas laban sa mahina
Upang gahamang angkinin ang bawat karapatang
Ibinigay ng Dyos sa bawat isa...

Ang bawat talino, lakas at kakayanan
Ang pawang regalong handog lamang mula sa Dakilang Lumikha
Dumadaan lamang ito sa ating mga palad
Upang ibahagi sana sa natin sa iba

Subalit marami ang nasisilaw
Sa kaunting kinang ng mga bagay-bagay
Maraming kumakapit sa sa katanyagan at kapangyarihan
Upang libakin at apihin ang kapwa nating nilikha

Kailan pa tayo matututo
Na maging bukas palad sa ating kapwa?
Kung ang lahat ng ating hinahangad ay ating iiwan
Sa sandaling tayo ay igupo ng sakit at karamdaman

Habang tayo ay naghihingalo
Doon natin maiisip: katulad ng iba tayo kahabag-habag din pala
Sapagkat ang ating kasalatan sa pagmamahal
Ay tinapalan lang pala natin ng pagiging ganid at lapastangan

Kung ka'ylan hindi na natin kayang sapuhin sa ating mga palad...
Ang lahat ng ating mga hinangad
Doon natin mauunawaan ang kahulugan ng wagas na pagmamahal
Nang ating kapwa na nais ding huminga sa ilalim ng sandaigdigan

Masasabi nating tayo ang kahabag-habag
Dahil tayo ang naturingang mas makapangyarihan
Subalit tayo rin ang tila ganid na nang-aagaw
Nang buhay at dangal ng mas mahina nating kapwa

Katotohanan mang isipin na lahat naman tayo
Ay kailangang magbata at magtiis
Na ang mundo ay isang tagisan ng malakas laban sa mahina
Subalit sa kalagayan ng bawat aba at api
Ang Diyos ay nasa kanilang piling na nakikihati
Sa kanilang pasakit at dalamhati

Sa huling sandali ng ating buhay
Sa paghihingalo natin at pag-aagaw buhay
Mararamdaman nating tayo ay nag-iisa
Sapagkat hindi natin tinanggap si Kristo mula sa ating kapwa

Saan patutungo ang ating kaluluwa?
Gayong wala tayong inibig kundi ang ating sarili lamang?
Habang nakikita natin ang langit ng bawat inaba at inapi
Tayo naman ay nagdurusa sa impiyernong hinangad natin...




Br. Dennis DC. Marquez,sSSS

Paghihingalo

Ano nga ba ang kahulugan
Ng nararamdaman nating sakit?
Ang karamdamang gumugupo sa ating lakas
Na nagpapahinto sa galaw ng ating buhay
Sapagkat kailangan nating maratay sa banig ng karamdaman
Na kahit pilit nating takasan
Ay hindi maaari
Sapagkat...
Ang sakit ay tila tanikalang gumagapos sa atin
Sa isang madilim na sulok
Kung saan maaaaring
Tayo ay nag-iisa...

Ito ay ang pasakit ng ating kaluluwa
Isang bahagi ng buhay ng bawat nilalang
Bata o matanda
Walang pinipiling edad
Walang pinipiling katawagan...
Kanser na nasa iba't-ibang anyo ng pagpapakahirap at pagpapakasakit
Na ang kahahantungan
Ay ang sakit ng kalooban
Pasakit ng puso
Pangungulila
Paghahanap
Kadiliman o kaliwanagan
Pagkabuo o pagkawasak
Nang isang pamilya ng nagmamahal
Na ang huling patutunguhan
Ay ang hukay ng kamatayan...

Bakit kinakailangang danasin ang sakit?
Bakit kinakailangang durugin ang puso ng bawat nagmamahal
Bakit kailangang basagin ng hindi inaasahang sandali
Ang mga pangarap na sabay-sabay nating binuo
Na magkahawak kamay nating sinipat at inaring pag-asa
Bakit kinakailangang humantong tayo sa ganito
Na hindi na kita makausap na kasing saya ng dati
O mayakap ng mahigpit kagaya nang malimit mong ginagawa sa akin...

Mga luhang nangingilid na lamang ang nangungusap
Samantalang ang mga labi nati'y nanginginig na basagin ang katahimikan
Panghihina...
Kawalang lakas...
Sakit sa buong katawan...
Halos... kawalang pag-asa...

Hanggang sa huling lakas ng mga kamay mo ay inabot mo ang aking nangangatal na kamay
Pinisil... nagpahiwatig na huwag akong mag-alala
Ikaw na nasa ganitong nakakapanlumong sitwasyon
Ang nagturo pa sa akin upang magbago ng puso
Ang krus na nasa iyong harapan
Ay ang krus ng sakit at pagpapakasakit
Ang krus ng pagtanggap sa kamatayan
At ang krus na magpapalaya sa matinding sakit at karamdaman...

Ito pala ay ang pakikiisa sa mga sakit ni Kristo
Nung siya ay ipinako at ibinayubay sa krus
Pinasan mo ang iyong kalbaryo ng buong puso
Upang makibahagi sa paghihirap ni Hesu-Kristo...

At sa halip... sa kabila ng iyong panghihina
Ako pa ang iyong ipinagdasal at pinagpala
Upang sa kaibuturan ng aking puso
Ay magkaroon ng ganap na pagtitiwala sa Dakilang Lumikha...

Nawa'y kapag kumatok sa akin ang oras nang aking kamatayan
Nawa'y gaya mo makita ko rin ang kaliwanagan
Na sa kabila ng kawalang pag-asa ay pagkasilay sa liwanag
Na aariin kong langit kapiling ang Maykapal...




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Pagpapatawad

matapos ang mahabang pagninilay hinggil sa galit...
napag-isip-isip ko
na walang magandang ibubunga ang maghiganti sa ating kapwa...
oo nga at marami akong pinagdadaanang hirap sa buhay
subalit ang paghihiganti ay hindi ko naisip sa aking kapwa...
napag-isip-isip ko
na sa dulo pala ng lahat ng galit
dahil sa pagbabanta sa seguridad at buhay natin
ay ang wagas na pagpapatawad.

kapag natutunan nating magtiis sa pang-aapi ng iba
at gawan pa rin natin ng mabuti
ang mga taong gumagawa sa atin ng masama at nagbabanta sa ating buhay
ay doon pala tayo pinagpapala ng diyos.
mahirap man ipaliwanag,
lahat ng mga bagay na inaagaw sa atin
ay ibinabalik pala ng dyos.

ang mundo nating ginagalawan
ay isang mundo ng labanan ng dalawang pwersa...
ang pwersa ng mabuti at masama.
tayo na kawangis ng diyos
na templo ng panginoon
ay nais nilang wasakin
at ilayo sa dakilang lumikha
gagawin ang lahat ng mga elemento ng kasamaan
na gumawa tayo ng masama.
kapag na nakagawa na tayo ng masama...
ang mga ispiritu ng kasamaan ay mananahan na sa ating mga sarili...
kaya pala nagkakaroon ng 'addiction' sa mga bagay-bagay
na inaakala nating nakakapag-pasaya sa atin...
at kapag nanahan na sa atin ang elemento ng kasamaan...
nadadamay ang ating pamilya at mga mahal sa buhay
sa mga ipinupunla nilang kalagiman...
hindi man ngayon kundi maaaring sa hinaharap...
kung kailan naghahangad na tayo ng kapayapaan
dahil gusto na nating magbagong buhay...
doon sila nagagambala at umaatake sa atin
sa atin na nais na sanang magbago ng tuluyan.

kapag hindi natin naintindihan
na ang dyos ay ang dyos ng katarungan
mahihirapan din nating mauunawaan
ang kahulugan ng langit at impiyerno.
ibig kong sabihin,
ang lahat ng kasamaan ay nangyayari dito sa daigdig
dahil hindi naman tayo para rito sa daigdig na ito....
ang tunay na tahanan natin ay ang langit....
kaya lang kapag tayo ay nagpadaig sa mga elemento ng kasamaan...
maaaring mapunta tayo sa impiyerno.
sa mga ginagawa natin,
malaki man o maliit...
ang dapat palang nakikita ay hindi ang mga sarili natin
kundi ang mga bakas ni Kristo...
sana makita rin natin ang mukha ni Jesu-kristo
kahit sa mukha ng ating mga kaaway at nang-aapi sa atin
dahil nasa kamay ng diyos ang katarungan na hinahanap at inaasam-asam natin.

kapag tayo ay lumalim na bilang tao...
mauunawaan natin na ang lahat bagay ay may katapusan...
na ang dahilan ng ating buhay ay para maglingkod pala sa ating kapwa
at nagsisimula ito sa paglilingkod sa ating mga pamilya....
dahil wala tayong maibibigay sa kapwa natin
kung hindi natin magagawa ang paglilingkod sa ating mga mahal sa buhay...
at ang dahilan ng lahat ng ito
ay ang busilak na pagmamahal,
hindi lang para sa ating sarili at mga mahal sa buhay
kundi maging sa ating kapwa
na nangangailangan din nang kapwa pagmamahal...
at ang dahilan pala ng lahat ng ito ay ang pag-ibig
na hindi kayang wasakin ng anumang pagbabanta...
ng anumang takot at maging ng pang-aapi
dahil ang lahat ng mga pangambang ito
ay hindi magiging dahilan
upang mahiwalay tayo sa pag-ibig ng dyos.

matuto tayong magdasal
sapagkat ang pagpapatawad ay isang grasya at pagpapala
grasya sapagkat hindi madali ang magpatawad
dahil nangyayari ito nang kasama ang espiritu ng panginoon
at pagpapala sapagkat ang magpatawad
ay ang pag-angkin natin na tayo ay tunay na anak ng dyos
mga nananatiling tapat sa dakilang lumikha
mga nananalig at umaasa sa kanyang habag at pagmamahal...

makapangyarihan ang panalangin
dahil hindi ito kayang basahin ng masamang elemento
at ito ang tangi nating tulay
sa mabait at maawaing puso ng dyos
manatili tayong tumatawag sa ama
upang ang ang anumang kasamaan ay hindi pahintulutang mangyari sa atin
manatili tayong umaasa
dahil walang imposible sa kanya...

mahirap man ito maintindihan sa ngayon...
subalit hayaan mo at mauunawaan mo rin ito sa takdang panahon...
ipapanalangin ko lagi na ang espiritu ng panginoon ay sumaiyo
upang maunawaan mo sa hinaharap ang mga sinasabi ko sa ngayon...
ang mahalaga ay maging bukas tayo
sa isang tunay na pagbabago ng ating isipan at puso...


mahal kita kaya sinasabi ko sa iyo ito...
nananalig ako
na ang lahat ng hirap natin dito sa lupa
ay gagantimpalaan ng dakilang lumikha
ng isang langit na ating tahanan
kung saan bumubukal
ang wagas na pagmamahal ng dyos
na para sa iyo
at para sa lahat...





===
go to a recollection:
http://denmar1978.blogspot.com/2013/04/one-week-on-line-recollection.html

Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Pagdurusa

Kapag dumating ang dagok sa ating buhay
Ang lahat ng kinang...
Ang lahat ng dahilan upang tumawa
Ang lahat ng dahilan para manalig
Ang lahat ng dahilan upang umasa
Ay tila nawawala sa iglang iglap
Dahil dagling nilalamon
Nang masidhing pagdurusa ng kalooban
Na ating binabata (tinatahak, tinitiis)
Nang walang kalaban-laban

Tila nawawala ang kahulugan ng buhay
Humihinto ang ating daigdig
Tumitigil ang oras
Naiiwan tayo sa malikot at maingay na galaw ng mundo
Naluluoy ang musika ng ating buhay
Hindi na natin matanaw ang liwanag na ating inaring kaligayahan
Sa ating paningin
Tila lahat ay kumukupas
Nawala ang busilak na ningning
Kapalit nang ligalig
Na kumikirot
Sa ating puso at damdamin...

Katahimikan...
Tanging mga hikbi na kinikimkim
Ang pinid na maririnig
Na pumapalahaw mula sa kaibuturan ng nagdurusang kalooban
Mga pagsisisi sa mga nasayang na panahon
At mga pangarap na nauwi sa bula ng kahapon

Subalit sa katahimikang ito
Doon natin maririnig ang tinig ng Dyos
Na nangungusap sa ating mga puso
Nang walang paggambala
Mula sa maingay na mundo

Sa silong ng kadilimang ito
Umuusbong ang totoong pagmamahal
Mula sa mga pusong dakila at mapagpatawad...
Dumadaloy ang tubig ng pag-asa
Mula sa masidhing pagyakap ng Diyos...
Dahil kapag tayo ay niyakap ng Diyos
Kinukumutan niya ng yakap ang ating buong pagkatao
Kung kaya ang kadilimang nararanasan natin
Ay hindi kadiliman ng kawalan ng pag-asa
Kundi kadiliman ng pagsuko natin
Sa mapagmahal na bisig ng Dakilang Lumikha

Magkakaroon ng kaliwanagan ang ating pagkatao
Kung ang gagamitin nating mga mata ay ang mata ng Panginoon
Mga mata na may pag-unawa sa paghihirap ng mundo
Na nag-uugat sa pusong mapagmahal
Kahandang magsasakripisyo
Kahit mag-alay pa ng sariing buhay...

Ang ating pagdurusa
Ay ang ating pakikibahagi
Sa pagdurusa ng iba
Na kapwa natin nagdurusa...
Kapwa natin na pawang...
Problemado o may sakit
Nanganganib o naghihingalo
Naniniwala o hindi
Naghahanap o nangungulila
Pawang nasasaktan o nagdurusa...

Doon lamang natin mauunawaan
Na ang ating pagdurusa
Ay ang tanging maiaalay natin
Upang makibahagi sa pagdurusa ng ating Panginoon
Sa krus na kanyang pinagpakuan
Dahil ang ating tinitiis na pagpapakasakit...
Ang kamatayan na hangganan ng buhay
Ang laging magpapaalala sa atin
Na ang buhay natin
Ay hindi lamang para sa daigdig na ito...

Mula sa mga dagok na ito
Sumisibol ang pag-asa
Upang higit tayong lumalim bilang tao
Mula sa mga pagluha ng pangungulilang ito
Sumisibol ang kahulugan ng buhay
Na magmahal at magmalasakit sa kapwa
Mula sa sakit at kamatayan
Sumisibol ang bagong buhay...
Bagong buhay na may pag-ibig
Na may pag-papatawad
Na may malalim na pagbibigay ng buhay
Para sa kapwa nating nagdurusa...





===
go to a recollection:
http://denmar1978.blogspot.com/2013/04/one-week-on-line-recollection.html

Br. Dennis DC. Marquez, sSSS




From: Beng Paras- Malapitan: Den, lahat ng sinulat mo dito ay totoong nararamdaman ng tao kapag sya ay nagdurusa. "Ang lahat ng dahilan upang umasa ay tila nawawala sa isang iglap." Tama ka. Pero sa ating katahimikan kapag tayo ay nag iisa doon nga natin maririnig kung ano ang gustong sabihin sa atin ng Dios. Sa gitna ng ating pagdurusa nagpapadala ang Dios sa atin ng mga mensahe....ng mga tao na maghahatid sa atin ng mensahe ng Dios....mga taong mararamdaman mo kung gaano ka nila dinadamayan sa mga pagdurusa na dinadaanan mo. God is all wise and all good. He sends healers to mend our brokeness. As I experience pains, God sends me angels. And those angels are my friends. Thank you for being one of my angels....for posting inspirationals that

Pangungulila

Bata pa ako nung una mo kaming nilisan
Akala ko ang iyong pamamaalam
Ay yung kagaya ng dati...
Na gagabihin ka lang sa daan...
O dahil may 'over time' sa trabaho
Pero ako ay nagtaka
Kung bakit
Sa ilang araw at gabi
Hindi na kita nakita
O naramdamang bumalik
Iyon pala ang kahulugan nung 'nag-abroad'
Ay ilang taon pala ang bibilangin
Upang ikaw ay bumalik
At muli tayong magkita...

Hindi mo na nga nakita na ako ay nagbinata
Sa manaka-nakang pagsulat ko
Hindi ko man lamang nasabi
Ang mga nais nang aking puso
Ang alam ko...
Sa tuwing tayo ay nagkikita
Sa kaunting panahon
Sa ilang buwang gugulin mo sa iyong pagbabalik
Kung saan tayo ay malimit mag-away at bati
Ako pa rin ang iyong batang iniwan
Na iyong pinagagalitan
Na hindi na lumaki sa iyong puso
Na hindi na nagbago sa iyong gunita...

Tama ka nga
Hindi na nga ako nagbago
Ako pa rin ang batang iniwan mo
Na lagi na lang
Nagtatanong kung kailan uuwi ang kanyang tatay
Mula sa ibang bansa
Na lagi ring ng nagtataka
Kung bakit ang ibang bata ay nalulungkot
Kapag ang kanilang tatay
Ay umuwi na para magbakasyon
At laging nagtatanong
Kung kailan muling babalik
Ang kanilang tatay
Sa malayong bansa...

Ngayon nga
Sa malayong bansa
Ikaw ay may sakit
Malayo ka sa aming piling
Ni hindi ko man lamang ikaw mahawakan
Para mahilot ang iyong manhid na katawan
O mahagkan ng buong higpit
Upang maibulong ko sa iyong pandinig
Ang mga salitang nais mo laging marinig mula sa akin
Nung ako ay isang musmos na bata pa...

Mahal kita...
Ito ang mga katagang lagi kong nais sabihin sa iyo
Sa kabila ng iyong pangungulila sa amin
Nais ko ring ipaabot na huwag kang mawalan ng pag-asa
Dahil sa buhay na ito...
Hindi kahirapan o pagdaralita
Hindi kawalan ng pag-asa o ng kalungkutan
Hindi ang kahinaan o kawalan ng pagtitiwala
Ang makapaghihiwalay sa atin bilang isang pamilya
Kundi isa itong pagkakataon
Upang sa ating maliliit na paraan
Ay mabuong muli ang ating mga pangarap
Kahit gaano pa ito kahirap...

Hindi ko rin naisip
Na maaaring magwakas ang mga bagay ng ganito
Subalit sa kabilang banda
Maaaring ring ito ang simula
Nang isang bagong pag-asa
Nang mas malalim na pag-ibig
Na hindi nagmumula
Mula sa mga bagay na marangya at makinang
Kundi sa pag-aalay ng sarili
Na nag-uugat sa pagmamahal
At pagbibigay ng buhay sa kapwa...

Mahal kita
Kung kaya...
Dalawang kamay kitang tatanggapin
Sa kabila ng iyong karamdaman
Sa kabila ng iyong kahinaan
Kung maaari lang
Aangkinin ko ang iyong mga pagdurusa
Upang kahit paano
Ang iyong pait ay maibsan...
Hindi man maaari ito
Mananatili pa rin ako sa iyong piling
Kagaya nang dati
Gaya ng isang bata
Na laging nananabik
Sa iyong piling, aking Tatay...




Br. Dennis DC. Marquez, SSS

Bagong Taon

Sa gitna ng dilim at pag-aagaw ng liwanag
Kung kaylan ang dalawang taon ay nagsalimbayan (simultaneous)
Kinupas ng usok ng pulbura ang kalangitan...
Kasabay ng nakabibinging putukan ng labintador
Nang liwanag ng kwitis
Nang sigawan
Nang inaakalang bagong pag-asa




Habang binubusog ang mga mata
Nang mga mapaglarong gumuguhit na liwanag
At pinupuno ng kaligayahang panandali
Ang napapanganyayang basa (lasing na) na damdamin
Kasabay din nito
Ang pagkasunog ng pera
Na maaari sanang maging pamatid uhaw
Sa gutom ng nangangalam na sikmura
Na tahimik na nagmamasid
At parang gutom na asong
Nagbubungkal
Sa basurahan
Kung saan may tira-tira
Kahit mamanis-manis na ulam at panghimagas




May mga palahaw ding maririnig
Mula sa mga sugatan ng sandali
Kung saan ang mga daliri
Ay naluray ng isang biglang pagsabog
Na hindi inaasahan
Nang wala sa panahon
At katulad ng iba...
Lilipas din ang taon
Kasabay ng paghilom
Nang bawat sugat na iiwan ng dating taon
Subalit hindi ang bakas (peklat)
Nang sakit at hapdi
Na tila habambuhay
Na magiging pasakit
At pagdurusa
Sa biktima ng kahapon




Lilipas ang sandali
Nang pagkasira ng kalikasan
Matapos mabingi ang bawat nilalang
At masindak ang sandaigdigan
Luluha (uulan) ang kalangitan
Ng asidong (acid rain) ipinalamon sa kanya
Kasabay ng pagragasa (pagdaluyong)
Ng putik (flash flood) at pinagtabasan (illegal logs)
Upang ipaunawa sa atin
Ang ating kabalintunaan
Na pinili natin
Dahil sa ating pagbubulag-bulagan
Sa mga nagaganap
Na paggahasa
Sa bawat kabundukan
Na may buhay na inagaw




Matatakpan ba ng ingay at liwanag
Ang kasalatan ng bawat pagal na nilikha
Panandaling maaaliw ba sila
Nang liwanag ng huwad na pag-asa?
Mapapatahan ba nito
Ang sanggol na walang laman ang sikmura
Na ang tanging kapayapaan
Ay ang dib-dib ng kanyang ina




Kelan tayo matututo?
Bilang tao
At bilang kapwa buhay sa ibang nilalang?
Pansariling kaligayahan lamang ba natin ang mas mahalaga
Kumpara sa nakahihigit na pangangailangan ng iba?
Ang bawat ngayon lamang ba ang ating pinahahalagahan
Paano naman ang bukas na ipamamana natin sa hinaharap?
Karapatan ba ang maging maligaya
O responsibilidad na dapat ibahagi sa kapwa?




Upang lumaki ang isang halaman
Kinakailangan ng isang kagubatan
At kagaya ng isang mumunting bata
Upang siya ay lumaki
Kinakailangan nya ang komunidad
Bahagi tayo ng isang kalikasan
Nang isang kapwa buhay na maaaaring dumating o mawala
Nasa mga palad natin ang pagbabago
Nasa puso natin ang paghahangad...





Br. Dennis DC. Marquez, sSSS