Matthew 23:8-12

LORD, GAMITIN MO PO AKO BILANG ISANG HAMAK NA INSTRUMENTO NG IYONG KALIGTASAN

Matthew 23:8-12

“Do not be called “'Master”; you have one Master, the Christ.”

Sa Gospel Reading from Matthew 23:8-12, itinuturo ni Jesus sa Kanyang mga disipulo ang kahalagahan ng pagpapakumbaba at ang panganib ng self-entitlement sa isang community.

Bago ako magpatuloy, mahalaga muna nating maunawaan na ang pagpapa-alala (admonishment) ni Jesus na huwag magpatawag ng "Rabbi," "Ama," o "Guro" ay nag-uugat sa mga maling nakagawian ng mga Pariseo. Nire-required kasi nila na tawagin sila ng madla sa ganitong mga kagalang-galang na titles dahil iniyayabang nila ang kanilang halaga at status sa lipunan. Dahil sa mga titulong ito, mas nagiging angat sila sa kanilang kapwa. Deep inside each one of them, bilib na bilib sila sa kanilang sarili dahil pakiramdam nila ay napakagaling nila samantalang ang iba, ang tinign nila ay napaka-inferior sa kanila. In short, ang kanilang pagkaunawa sa mga titulong ito ay: “Rabbi ako dahil napakagaling ko”, “Ama ako dahil provider ako”, “Guro ako dahil matalino ako.” Puro ako, ako, at ako.

Bagkus ang sinasabi ni Jesus ay makita natin ang ating mga sarili sa point of view ni God: bilang isang humble servant-leader na biniyayaan ng Diyos ng talento upang makapaglingkod sa ating kapwa. Yung sasabihin nating nag-aaral ako, nagpupunyagi, at nagpapakadalubhasa para sa ikararangal ng Diyos at ikabubuti ng aking kapwa. Yung kapag na-achieve na natin ang ating pinakamimithing mga pangarap ay kusa tayong tatawagin ng mga taong pinaglingkuran natin bilang “Sir o Ma’am”, “Teacher,” “Father”, “Doc”, “Engineer”, “Brother or Sister” at kung ano-ano pa hindi lang dahil nakuha natin ang kanilang respeto dahil sa ating angking galing kundi dahil nasaksihan nila kung paano natin naisabuhay ang pagiging isang mabuting Kristiyano. Yung sasabihin nilang, “Sir… Ma’am… naramdaman ko po ang presence ng Diyos mula sa inyo… dahil sa kabila ng iyong mataas na estado sa buhay, heto ka at pinili mong paglingkuran ang isang maralita na katulad ko.”

Ang bilin ni Jesus na, "ang pinakadakila sa inyo ay dapat maging tagapaglingkod," ay isang contradiction sa umiiral na worldly values kung saan 'ang lahat ng mga the best belongs only to those who can afford.' Sa halip, binibigyang diin ni Jesus ang heavenly values kung saan ang kadakilaan ay nasusukat sa naibibigay na paglilingkod sa kapwa at hindi sa hawak-hawak na kapangyarihan. Ito ay isang hamon sa societal norms na umiiral nung panahon ni Jesus sa ilalim ng pamumuno ng mga Pariseo na hindi na nga nakakatulong ay nagiging dahilan pa upang ‘matisod’ at malihis ng landas ang kanilang kapwa. Hinahangad ni God na marealize natin na the more na tumataas tayo ay the more na nagse-serve tayo. Ika nga, mas maraming blessings, mas marami ring ibinabalik sa Diyos sa pamamagitan ng pagbibigay ng ating sarili sa ating kapwa.

Si Jesus mismo ang perfect example ng isang mabuting Servant-Leader. Ipinakita ng kanyang pagkapako sa krus ang kanyang ultimate act ng kanyang servant-leadership. Bagamat Siya ang Panginoon, pinili Niyang ialay ang Kanyang buhay para sa iba. Ang kanyang pagbibigay ng Kanyang sarili ay nagsisilbing modelo para sa lahat ng nagnanais sumunod sa Kanya. Ito ay malinaw na nagpapakita na ang exaltation ay hindi nakukuha sa self-promotion kundi sa self-sacrifice.

Sa kabuuan, ang ating Gospel Reading ay nag-aanyaya sa atin na magnilay about sa leadership at sa servanthood sa buhay Kristiyano. Malaking bagay ang ginagampanan ng pagpapakumbaba (humility) upang maisagawa ito sa araw-araw. Ang turo ni Jesus ay humahamon sa mga mananampalataya na ialay natin ang ating mga nakamit na titulo at status sa Diyos; at gamitin ang mga ito upang mapaglingkuran ang ating kapwa.

Sa mata ng Diyos, pare-pareho tayong magkakapatid. Bilang mga magkakapatid, marapat lamang na pagsilbihan at akayin natin ang bawat isa patungo sa kaharian ng Diyos. Katulad nga ng sinasabi ni Jesus, ‘makikilala tayo na Kanyang mga tigasunod dahil sa wagas na pag-ibig natin sa ating kapwa’ (Cf. John 13:35).

Sa ating panalangin, sabihin natin kay God, “Lord, salamat po sa mga biyaya… gamitin mo po ako bilang isang hamak na instrumento ng iyong kaligtasan.”

===

Sanggunian (References):

1.IBreviary (for the Daily Readings)

2.The Jerome Biblical Commentary

3.William Barclay’s Daily Study Bible (Commentary)

#denmar1978 #dailyreflection 

Luke 7:11-17

TAHAN NA

Luke 7:11-17

Ang Gospel Reading mula sa Lucas 7:11-17 ay patungkol sa ginawang himala ni Jesus sa bayan ng Nain kung saan muli niyang binuhay ang anak ng isang balo. Dahil sa pagkamatay ng kanyang anak, ang balo ay magiging ganap na ulilang-lubos na (Anawim); at wala nang susuporta at aagapay sa kanya. Ipinapakita ng kwentong ito ang malalim na habag ni Jesus sa mga ulilang lubos (Anawim) bunga ng kamatayan ng kanilang tigapag-taguyod; at ang Kanyang kapangyarihan laban sa kamatayan.

Ang "anawim" ay isang termino sa Hebreo na tumutukoy sa mga "dukha," "mahihirap," o "nasa laylayan" ng lipunan—mga taong walang ibang maaasahan kundi ang Diyos. Sa konteksto ng Bibliya, kasama sa "anawim" ang mga balo, ulila, at mga dayuhan, sapagkat sila ang mga walang kapangyarihan o proteksyon sa lipunan. Sa yugtong ito, maituturing natin ang balo bilang isang "anawim" na tumatanggap ng habag at biyaya mula kay Jesus, na siyang nagbibigay ng bagong buhay at pag-asa sa kanya.

Sa kabilang dako, ang Nain naman ay isang maliit na bayan na malapit sa Nazareth. Hindi ito well-known kung kaya masasabing ang pagsadya ni Jesus dito ay nagpapakita ng Kanyang malasakit hindi lamang sa mga nasa lungsod kundi pati na rin sa mga nasa maliliit na komunidad.

Ngayon ay bumalik na uli tayo sa main topic natin. Nung papasok na si Jesus sa bayan ng Nain, nasalubong niya ang isang balo ang nakatakdang ilibing ang kanyang kaisa-isang anak, na siyang huling pag-asa niya sa buhay. Magkakatuwang ang mga taong nakikiramay sa balo sa pagpasan sa “coffin” ng kanyang anak.

Ang "coffin" na binabanggit sa Ebanghelyo ay hindi katulad ng ataul na ginagamit natin sa modernong panahon ngayon. Sa konteksto ng panahon ni Jesus, ang "coffin" ay mas malapit sa isang pangkaraniwang stretcher o platform na tinatawag na mittah (מִטָּה) sa Hebreo (bier naman sa English). Ang bangkay ay inihihiga dito at karaniwang nakabalot lamang sa puting tela na tinatawag na tachrichim (תכריכים) sa Hebreo (shroud naman sa English). Ayon sa tradisyong Hudyo, ang bawat tao, anuman ang kanilang yaman o katayuan, ay nililibing na nakabalot sa tachrichim, na sumasagisag sa pagkakapantay-pantay ng lahat sa harap ng Diyos.

Nang mabatid ni Jesus ang kalagayan ng balo, siya ay nahabag. Bilang anak ni Maria (na balo na din ng panahong iyon mula sa kanyang asawang si Joseph), batid Niya ang kahalagahan ng isang tagapagtaguyod na anak. Nung lumapit si Jesus sa balo, sinabi niya sa kanya, “Tahan na.” At nang hinawakan ni Jesus ang miṭṭāh kung nasaan nakapatong ang bangkay ng anak ng balo, sinabi ni Jesus, “Binata, sinasabi ko sa iyo, bumangon ka!” Sa Kanyang utos, ang binata ay muling nabuhay.

Masasalamin na ang pagpapakita ni Jesus sa oras ng kalungkutan ng balo ay nagpapahayag na si Jesus ay naroon sa ating mga pinakamahirap na sandali na handang magbigay ng kaginhawaan (comfort) at pag-asa. Ang actions ni Jesus ay puno ng habag. Ang habag na ito ay ang pangunahing puwersa sa likod ng mga himala ni Jesus. Hindi Niya matiis ang pagdurusa ng iba, lalo na ang isang balo na nawalan na ng lahat. Ang pagkahabag ni Jesus ay isa pang patunay ng pagiging tao Niya. Nadarama niya ang hinagpis ng ating kalooban dahil bilang Diyos na maawain ay nagmamalasakit Siya sa atin. Ang response ni Jesus ay hindi lamang isang simpleng himala kundi isang pahayag na Siya ang Panginoon ng buhay at kamatayan. Sa Kanyang salita, ang patay ay muling nabuhay. Dito, makikita natin ang kapangyarihan ni Jesus. Ang himala ay isang patunay ng pagbabalik ng buhay mula sa kamatayan, isang pahiwatig ng darating na pagkabuhay ni Jesus.

Dahil sa nasaksihang himala, ang takot at pagsamba na ipinakita ng mga tao ay isang natural na reaksyon sa kamangha-manghang kapangyarihan ni Jesus. Ang kanilang pagkilala kay Jesus bilang "dakilang propeta" ay nagpapakita sa kanila ng direct sign na tunay na "binisita sila ng Diyos." Ang hamak na bayan ng Nain na hindi kilala, ngayon ay napabantog dahil sa himala na ginawa ni Jesus sa kanyang pagbisita. Kumalat ang balita tungkol sa ginawang himala ni Jesus sa Nain na nagsilbing isang paraan upang ipakilala ang kapangyarihan ni Jesus sa mas nakararaming mga tao sa paligid ng Judea na noong panahong iyon ay isang mahalagang rehiyon sa ancient Near East bilang sentro ng pananampalatayang Hudyo na nasa ilalim ng kapangyarihan ng Imperyong Romano.

Sa kabuuan, ang Gospel Reading ay nagpapahayag ng dalawang mahalagang aral. Una, ang habag ni Jesus ay walang hanggan, at Siya ay laging naroroon para sa atin, lalo na sa ating mga panahon ng kalungkutan at pagdurusa. Pangalawa, ipinakikita Niya ang Kanyang kapangyarihan bilang Panginoon ng buhay at kamatayan, na nagbibigay ng pag-asa sa bawat isa sa atin dahil Siya ay makapangyarihan at maaasahan. Naway ang Gospel Reading na ito ay magsilbing paalala sa atin na tunay na mahabagin ang ating Diyos. Sa bawat pagsubok, si Jesus ay naroroon upang buhaying muli ang ating mga pag-asa at pananampalataya. Sa lahat ng pinagdadaanan nating pagsubok at idinadaing na pagdurusa, palaging karamay natin si Jesus na nagsasabi sa atin na, "Tahan na, narito na ako."

===

Sanggunian (References):

1.IBreviary (for the Daily Readings)

2.The Jerome Biblical Commentary

3.William Barclay’s Daily Study Bible (Commentary)

#denmar1978 #dailyreflection

Matthew 23:13-22

NAIS NG DIYOS NA TAYO AY MAGING TULAY NG KALIGTASAN NG BAWAT ISA

Matthew 23:13-22

“Woe to you, blind guides.”

Sa Gospel Reading ayon kay Mateo 23:13-22, binibigyang-diin ni Jesus ang matinding pagkondena sa mga Eskriba at Pariseo dahil sa kanilang pagiging mapagkunwari at bulag na gabay. Makailang beses na binanggit ni Jesus ang mga pariralang "Woe to you."

Ang pariralang "Woe to you" na madalas nating makikita sa mga Ebanghelyo, lalo na sa mga pananalita ni Jesus, ay isang paraan ng pagpapahayag ng matinding babala, paninita, o paghatol. Sa Tagalog, maaaring isalin ito bilang "Kahabag-habag kayo" o "Kaawa-awa kayo." Ito ay isang idiomatic expression na nagpapakita ng matinding pagkadismaya, pagkagalit, o babala tungkol sa darating na kaparusahan o masamang kahihinatnan. Sa context ni Jesus, ang "Woe to you" ay isang malalim at matinding pahayag na nagbabala at naninita, ngunit naglalaman din ng pagpapahayag ng kalungkutan at awa, na nagtuturo sa mga tao na magbago at lumapit sa tamang landas. Sa parehong konteksto, kung hindi magbabago ang isang tao ng kanyang masamang gawain, maaari siyang mabulid sa apoy ng Gehena (Hell) sa oras ng kanyang kamatayan.

Bago tayo tumungo sa pinaka-topic ng ating reflection, kilalanin natin muna ang mga Eskriba at Pariseo.

Ang mga Eskriba ay mga eksperto sa Scripture (Torah) at batas ng mga Hudyo (Mosaic Law). Sila ang nagsusulat, nag-iinterpret, at nagtuturo ng mga batas sa mga tao. Sa madaling salita, sila ang mga scholar o 'abogado' ng batas ng mga Hudyo. Sila rin ang mga tagapagtago ng mga sagradong teksto at mga dokumento, at sila ang responsable sa paggawa ng mga legal na dokumento tulad ng kontrata, kasulatan ng kasal, at iba pa. Dahil sa kanilang malalim na kaalaman sa batas, madalas silang kinukonsulta sa mga usaping legal at pang-relihiyon.

Samantala, ang mga Pariseo naman ay ay nagmula sa salitang Hebreo na "Perushim," na nangangahulugang 'mga hiwalay' dahil ang mga Pariseo ay isang kilusan na religious sect at pampulitika na itinatag noong ikalawang siglo B.C. Sila ay kilala sa kanilang istriktong pagsunod sa batas ng mga Hudyo at sa mga oral na tradisyon na kanilang ipinapasa-pasa. Ang pangunahing layunin ng mga Pariseo ay panatilihin ang kabanalan; at pagiging hiwalay mula sa mga pagano at mga di-Hudyo sa pamamagitan ng mahigpit na pagsunod sa batas. Sila ay madalas na kinakatawan bilang mga tagapagtanggol ng tradisyon at batas laban sa mga impluwensya ng Hellenismo at Romanong kultura. Maraming Eskriba ang kabilang sa mga Pariseo, ngunit hindi lahat ng Pariseo ay mga Eskriba. Sa madaling salita, maaaring maging Eskriba ang isang Pariseo, ngunit hindi lahat ng Eskriba ay miyembro ng sekta ng mga Pariseo.

Sumakatuwid, ang grupo ng mga Eskriba at Pariseo ay ang mga grupo ng mga Hudyo na maalam tungkol sa usaping relihiyon at batas. Sila ay inaasahan ng mga tao na makakatulong sa kanila upang mas lalo silang maging banal. Subalit iba ang nangyayari, ginagamit nila ang kanilang kaalaman (knowledge) at kasanayan (skills) sa taliwas na kaparaanan.

Sa puntong ito, dumako na tayo sa ating reflection hinggil sa Gospel Reading. Ang mga talatang ito ay nagtuturo ng ilang mahahalagang aral tungkol sa tunay na kahulugan ng pagiging isang tigasunod ng Diyos; at ang masamang dulot ng pagkatisod ng ibang tao dahil sa ating pagkakasala. Sa reflection na ito, ang ibig sabihin ng 'pag-katisod' ay pagkakasala na nagagawa ng isang follower dahil sa pagsunod sa isang leader na corrupted ang asal at gawain.

Una, sinabi ni Jesus, "Kahabag-habag kayo, mga Eskriba at Pariseo, mga mapagkunwari. Ikinukulong ninyo ang Kaharian ng Langit sa harap ng mga tao. Hindi kayo pumapasok, ni hindi pinahihintulutan ang iba na pumasok." Ipinapakita rito ang kanilang kabiguan bilang mga tagapagturo ng batas at mga pinuno ng relihiyon. Sa halip na magdala ng kaligtasan, sila pa ang nagiging hadlang dito.

Pangalawa, sinabi ni Jesus, "Kahabag-habag kayo, mga Eskriba at Pariseo, mga mapagkunwari. Sapagkat nilalakbay ninyo ang dagat at ang lupa upang i-convert ang isang tao; at kapag siya'y naging isa na, ginagawa ninyo siyang anak ng impiyerno na doble kaysa sa inyo." Ginagawa nila ang lahat upang makakuha ng mga bagong tagasunod, ngunit ang kanilang mga turo ay humahantong lamang sa kapahamakan. Sa halip na magdala ng liwanag, ang kanilang mga turo ay nagdadala ng kadiliman at pagkaligaw.

Pangatlo, tinawag ni Jesus ang mga Eskriba at Pariseo na "mga bulag na taga-akay" at tinuligsa ang kanilang maling pamantayan sa mga panunumpa. Sinabi Niya, "Mga bulag na mangmang! Alin ba ang mas dakila, ang ginto o ang templong nagpapabanal sa ginto?" Binibigyang diin dito ang kanilang pagiging materialistic sa halip na mag-focus sa spiritual na bagay. Ipinapakita rito ang kanilang kabiguan na maunawaan ang tunay na halaga ng mga banal na bagay. Ang kanilang mga panunumpa ay nagiging walang kabuluhan dahil ito ay batay sa mga bagay na walang tunay na kabanalan.

Sa kabuuan, ipinapakita ng Gospel Reading na ito ang seryosong babala laban sa pagiging mapagkunwari (hypocrites) at sa maling pagtuturo ng mga relihiyosong pinuno na nagdudulot ng pagkatisod ng mga sumusunod sa kanila. Lahat tayo ay tinatawagan na maging faithful sa ating pananampalataya at hindi mapag-panggap (deceiving). Dapat nating unawain na ang tunay na kabanalan ay hindi nasusukat sa mga materyal na bagay o sa panlabas na ritwal, kundi sa ating tapat na relationship sa Diyos at sa ating tapat na pagsunod sa kanya. Nais ng Diyos na tayo ay maging “brother’s/sister's keeper” ng bawat isa. Nais Niya na maakay natin ang ating kapwa patungo sa Kanya. As an act of our gratitude natin sa Diyos dahil sa mga biyaya na natamasa natin mula sa Diyos, marapat lamang na maibahagi din natin ang message of salvation ni God sa iba. Sa pagtatapos, nais kong bigyang diin na nais ng Diyos na ang bawat isa sa atin ay maging tulay ng kaligtasan ng bawat isa.

===

Sanggunian (References):

1.IBreviary (for the Daily Readings)

2.The Jerome Biblical Commentary

3.William Barclay’s Daily Study Bible (Commentary)

#denmar1978 #dailyreflection 

John 1:45-51

TUMUNGO KAY JESUS, SIYA ANG SALITA NG BUHAY

John 6:60-69

“To whom shall we go? You have the words of eternal life.”

Sa Gospel Reading ayon kay Juan 6:60-69, matutunghayan na marami sa kanyang mga alagad ang nahirapang tanggapin ang Kanyang mga turo. Sa sandalling ito ay masasabing dumating na sa point kung saan ang maraming tiga-sunod ni Jesus ay nasubok ang hangganan ng kanilang pananampalataya.

Kalimitan, ang mga aral ni Jesus ay madalas na sumasalungat sa makamundong kaparaanan. Ang Kanyang mga turo ay palaging may dalang challenges at iniri-require ang kanyang mananampalataya na lumabas sa kani-kanilang comfort zones. Bagamat ang mga aral na Jesus ay nagde-demand ng personal na pagbabago, mahalaga ang mga ito upang makamit ang spiritual growth ng isang tao.

Nang marinig ni Jesus ang kanilang mga reklamo, tinanong Niya sila, "Ito ba'y nakakagulat sa inyo?" Ipinapakita sa tagpong ito na si Jesus na hindi Niya isinasantabi at ipinagwawalang bahala ang ating mga pag-aalinlangan at mga tanong. Hindi din Siya natatakot sagutin ang ating mga feedbacks at kahit pa ang ating mga criticisms. Nais Niya tayong gabayan sa dinadaanan nating learning process ngunit ito ay nangangailangan ng ating bukas na puso at kaisipan.

Para sa isang baguhang mananampalataya, mahirap nga namang arukin ang kahulugan sa mga sinabi ni Jesus, "Ang Espiritu ang nagbibigay-buhay; ang laman ay walang kabuluhan." Subalit sadyang may ugali tayong mga tao na may pagka-mainipin. Mas gusto natin ang mga instant na kasagutan sa ating mga pagsubok sa buhay. Kapag hindi natin maintindihan ang mga bagay-bagay ay madali tayong bumibitaw at napakadali din nating sumuko. Subalit si Jesus ay hindi katulad natin, hindi Niya tayo sinusukuan. Mas hinahabaan Niya ang Kanyang pasensya upang maipaliwanag sa kanyang mga alagad na nako-confused at nag-a-alinlangan na ang tunay na buhay ay hindi matatagpuan sa mga materyal na bagay o sa mga bagay na pangkatawan lamang, kundi sa pamamagitan ng Espiritu.

Sa kabila ng mga paliwanag na ito, marami pa rin sa mga alagad ang bumalik sa kanilang dating buhay at hindi na sumunod kay Jesus. Hanggang sa ang natira na lamang ay ang labindalawa. Tinanong sila ni Jesus, "Kayo rin ba ay aalis?" Mababakas sa tapat na katanungang ito ang pangamba dahil batid Niyang maraming tao ang tatalikod sa Kanya, subalit patuloy pa rin Siyang nag-aanyaya sa mga nananatili.

Ang tugon ni Simon Pedro ay isa sa mga pinakamahalagang pahayag ng pananampalataya (profession of faith) sa buong Ebanghelyo: "Panginoon, kanino kami pupunta? Nasa iyo ang mga salita ng buhay na walang hanggan." Ang mga salitang ito ay naglalaman ng dalawang pangunahing katotohanan. Una, kinikilala ni Pedro na si Jesus lamang ang may taglay ng mga salita ng buhay na walang hanggan—na walang iba na makapagliligtas at makapagbibigay ng tunay na kahulugan sa buhay. Pangalawa, ipinapahayag ni Pedro ang kanyang paniniwala na si Jesus ay ang Banal ng Diyos, ang tunay na pinagmumulan ng kaligtasan.

Sa kabuuan, ang bahaging ito ng Ebanghelyo ay nag-aanyaya sa atin na magtiwala kay Jesus kahit sa mga sandaling mahirap tanggapin ang Kanyang mga ipinapangaral dahil labag ito sa ating nakagisnang paniniwala at nagre-require sa atin na magbago. Sa halip na umalis ay manatili tayong humahawak at kumakapit sa Kanya. Habang patuloy tayong nakiki-cooperate sa Kanyang banal na plano, patuloy tayong manalig na tutulungan Niya tayong magbago at pabanalin. Nais ng Diyos na tayo ay manatiling tapat sa kanya upang mas makilala pa natin siya at upang maipaunawa Niya ng buong linaw ang Kanyang banal na plano para sa atin. Ang mga winika ni Pedro, “Saan kami pupunta… nasa sa Iyo na ang salita ng walang hanggang buhay,” ay nagpapaalala sa atin na kay Jesus lamang matatagpuan ang tunay na buhay na walang hanggan. Malinaw na mababanaag sa mga katagang ito ang banal ng plano ng Diyos para sa ating lahat-- dito sa lupa at maging sa kabilang buhay na walang hanggan.

===

Sanggunian (References):

1.IBreviary (for the Daily Readings)

2.The Jerome Biblical Commentary

3.William Barclay’s Daily Study Bible (Commentary)

#denmar1978 #dailyreflection

John 1:45-51

BAGO PA NATIN MAKITA SI GOD AY NAKITA NA NIYA TAYO

John 1:45-51

"Here is a true child of Israel. There is no duplicity in him."

Matutunghayan natin sa Gospel Reading ayon kay John 1:45-51, ang isang natatanging tagpo sa buhay ni Nathanael, isang Israelita na tapat at walang bahid ng pagkukunwari. Ang tagpong ito ay puno ng kahulugan na nagbibigay sa atin ng mas malalim na pagka-unawa sa identity ni Jesus at sa Kanyang paraan ng pag-anyaya sa mga tao na sumunod sa Kanya.

Unang-una, mapapansin natin ang reaksyon ni Nathanael nang marinig niya mula kay Felipe ang tungkol kay Jesus na taga-Nazaret. Agad na tinanong ni Nathanael, "May mabuti bang manggagaling sa Nazaret?"

Kinakailangangang maunawaan natin ang pinanggagalingan ni Nathanael. Batid ng mga Israelita ang pangako ng Diyos hinggil sa darating na Mesiyas. Ang Mesiyas na ito ang magsisilbing hari ng Israel. Bilang isang hari, ang personal expectation niya ay katulad ng ibang Israelita na ang Mesiyas ay matatagpuan sa isang magara at mala-palasyong lugar. Subalit ibang-iba ang Nazareth, wala ditong mga naging prominenteng tao dahil isang mahirap na bayan ito.

Sa puntong ito, ipinapakita ni Nathanael ang kanyang pagiging matapat—hindi siya nag-alangan na ipahayag ang kanyang mga duda. Ang pagdududang ito ay isang senyales ng pagiging tunay na tao ni Nathanael, na hindi natatakot magtanong o magpahayag ng kanyang tunay na saloobin. Nais niyang kilatisin at suriin ang mga bagay-bagay na kanyang pinaniniwalaan lalo pa yung may kinalaman sa kanyang pananampalataya.

Upang maibsan ang kanyang mga duda, inimbita siya ni Felipe upang personal na makilala si Jesus, "Halika at tingnan mo." Katulad ni Nathanael, hinihikayat tayo na personal nating makilala si Jesus, sapagkat ang tunay na pananampalataya ay bunga ng isang personal na karanasan kapiling niya. Hindi sapat ang makarinig lamang ng mga bali-balita tungkol kay Jesus, kailangan natin Siyang maka-encounter ng personal katulad ng ginawa ni Nathanael sa kabila ng kanyang mga pag-a-alinlangan.

Nang makita ni Jesus si Nathanael, sinabi Nito sa kanya, "Narito ang isang tunay na anak ng Israel. Walang pagkukunwari sa kanya." Ang mga salitang ito ni Jesus ay nagpapakita ng Kanyang kakayahan na makita ang puso ng tao. Alam Niya ang kalooban ni Nathanael dahil palagi siyang nananalangin sa Diyos. Dahil sa magandang relationship niya sa Diyos, batid ni Jesus ang kanyang katapatan at ang kanyang pagiging totoo. Batid ni Jesus na sa kabila ng pagdududa ni Nathanael, siya ay isang tao na naghahanap ng katotohanan.

Sinabi ni Jesus kay Nathanael na bago siya tawagin ni Philip ay nakita na niya ito sa ilalim ng punong Fig Tree. Para kay Nathanael, napakahalaga ng mga katagang ito. Marahil sa yugtong nabanggit ni Jesus, iyon ay ang time na nagdarasal siya sa Diyos. At bahagi ng kanyang dasal ay ang paghahangad na makita niya ang Diyos. Ngunit iba ang kanyang personal expectation, hindi niya akalain na matatagpuan niya ang Diyos sa isang mahirap na bayan. Subalit hindi niya hinayaan na talunin siya ng kanyang personal biases nung marinig niya mula kay Jesus yung naging 'sacred moment' niya with God sa ilalim ng Fig Tree. Kagaya ng isang nawawalang tupa, ay nakilala niya ang boses ng Diyos na kanyang shepherd. Malinaw na malinaw na na-recognized niya ang tinig ng Diyos na kanyang palaging kinakausap kung kaya nasabi niya, "Rabbi, ikaw ang Anak ng Diyos; ikaw ang Hari ng Israel."

Ang mga sinabi ni Nathanael ay ang kanyang naging profession of faith. Yung tagpong ito para kay Nathanael ay mas nagpalalim ng kanyang pagkakakila sa Diyos. Mula sa kanyang expectation na ang Mesiyas ay "dapat" na nasa isang malapalasyong kaharian, na-realize niya na ang Diyos ay mas pinili na manahan at makipamuhay sa atin (Emmanuel). Napahanga siya ng Diyos at naramdaman niya ang kanyang desire na makasalamuha ang lahat ng tao dahil sa nag-uumapaw na pag-ibig niya. Para kaya Nathanael, ito ang naging simula ng mga revelations ni Jesus para sa kanya. For sure, marami pa siyang nasaksihang mga himala mula kay Jesus mula ng siya ay unang naniwala. Kagaya ng sinabi ni Jesus, "Amen, amen, sinasabi ko sa inyo, makikita ninyo ang langit na bukas at ang mga anghel ng Diyos na nagpaparoo't parito sa Anak ng Tao." Hindi ito mangyayari kung patuloy nating ipipilit ang ating mga personal expectations, kung tayo ay mananatiling biased, at hindi natin hahayaang i-reveal sa atin ng Diyos kanyang tunay tunay na sarili.

Sa kabuuan, ang Gospel Reading sa araw na ito ay naglalarawan ng ating paghahanap sa tunay na Diyos. Palagi nating tatandaan na bago pa man natin siya makita ay nakita na niya tayo. Nais ni Jesus na personal natin siyang makilala upang ang lahat ng mga biases natin ay mabigyan ng kalinawan. Nais ni God na ituring natin siya bilang isang kaibigan na kapag meron tayong hindi maintindihan or maunawaan ay mas lalo tayong humahawak at kumakapit sa kanya.

===

Sanggunian (References):

1.IBreviary (for the Daily Readings)

2.The Jerome Biblical Commentary

3.William Barclay’s Daily Study Bible (Commentary)

#denmar1978 #dailyreflection

Matthew 22:34-40

MAHALIN MO ANG DIYOS AT ANG IYONG KAPWA

Matthew 22:34-40

Sa Gospel Reading na ito, nagtanong ang isang Pariseo kay Jesus tungkol sa pinakamahalagang utos sa batas na kanilang kinikilala, ang Mosaic Law. Ang Mosaic Law ay binubuo ng 613 na mga batas na hinango mula sa iba't-ibang aklat ng Pentateuch (particularly sa 10 commandments mula sa Exodus 20:2-17) na pinaniniwalaang isinulat sa pangunguna ni Moises. Mula sa tagpong ito, may mga bagay tayo na mauunawaan na magpapakilala kay Jesus bilang isang maalam at maibiging Diyos; at sa tunay na intensyon ng Pariseo.

Una, ang tanong ng Pariseo ay hindi simpleng paghahanap ng sagot kundi isang pagsubok kay Jesus. Sa dami ng mga batas at utos sa Lumang Tipan, ang pagpili ng isang "pinakamahalaga" ay isang mapanubok na tanong. Ngunit sa halip na pumasok sa technical na diskusyon, si Jesus ay nagbigay ng isang sagot na naglalagom sa buod ng buong batas: ang pag-ibig: pag-ibig sa Diyos at pag-ibig sa kapwa.

Pangalawa, binibigyang-diin na ang utos na "Ibigin mo ang Panginoon mong Diyos ng buong puso, kaluluwa, at isip" (Deuteronomy 6:5). Ang pag-ibig sa Diyos ay hindi isang emosyon lamang kundi ang conviction ng ating buong pagkatao—puso, kaluluwa, at isip. Ang ganitong uri ng pag-ibig ay nangangahulugan ng isang relasyon sa Diyos na naka-center sa tiwala, pagsunod, at pananampalataya.

Pangatlo, ang pangalawang utos na binanggit ni Jesus ay "Ibigin mo ang iyong kapwa gaya ng iyong sarili" (Leviticus 19:18). Ang pag-ibig sa kapwa ay isang natural tendency na resulta ng tunay na pag-ibig sa Diyos. Hindi maaaring ibigin ang Diyos nang hindi iniibig ang kapwa. Hiindi magiging malalim ang ating pananampalataya sa Diyos kung hindi natin maibabahagi ang kanyang pagmamahal sa ating kapwa. Kung ang Diyos na hindi nakikita ay minamahal natin, nararapat lamang natin na mahalin din ang ating kapwa na ating nakakasalamuha sapagkat ang bawat isa ay ang perpektong larawan ng Diyos na hindi nakikita. Ang pag-ibig na ito ay hindi limitado sa emosyonal na damdamin na nakadepende lamang sa ating mood kundi sa pag-ibig na ating naranasan mula sa Diyos na nag-i-inspire sa atin upang kumilos at gumawa ng kabutihan para sa ating kapwa.

Ang dalawang utos na ito ay pinag-bigkis ni Jesus upang ipakita na ang kabuuan ng batas (Mosaic Law) at ang mga aral ng mga Propeta ay nakabatay sa mga ito. Ang lahat ng moralidad at batas ay nagmumula sa prinsipyong ito ng pag-ibig—ang una sa Diyos at ang pangalawa sa kapwa-tao.

Sa aklat na isinulat ni Pope Francis na pinamagatang "The Name of God is Mercy," binanggit niya na ipinapakilala ng Diyos ang kanyang sarili sa atin bilang isang Diyos na maawain at mahabagin (merciful and compassionate). Sa kadahilanang sa halip na magalit ang Diyos nung magkasala sina Adan at Eba dahil sa pagsuway sa kanyang utos na nagbulid sa atin sa pagkakasala (state of original sin), nanatiling maawain at mahabagin ang Diyos upang mula sa ating pagkakasala ay ialay niya ang kanyang sarili upang tubusin tayo. Gayundin, bilang isang tao, malimit ay naa-awa tayo tuwing nakakakita tayo ng isang tao na nangangailangan ng ating tulong. Malimit, may ginagawa tayo upang makatulong . Pinakasimple mang gawin ang dasal, nananatili itong isa sa mga pinaka-effective na pwede nating gawin para sa ating kapwa. Dahil sa ating nadaramang habag, ginagawa natin ang ating buong makakaya upang kahit paano ay maibsan ang iniindang sakit ng ating kapwa.

Sa batas ng tao na umiiral, tayo ay obligado na magbayad ng ating buwis sa pamahalaan at dahil dito hindi na tayo obligado na gumawa pa ng voluntary service sa ating kapwa. Subalit, bilang mga Kristiyano, ang pag-ibig ng Diyos na patuloy niyang ibinibigay sa atin sa bawat araw ang bumabago sa ating puso upang magkaroon ng awa at habag (mercy and compassion) sa ating nagdurusang kapwa. Ito ang humihikayat sa atin upang sa sarili nating effort ay pakainin, bihisan, gamutin, bisitahin, at paglingkuran natin ang ating kapwa na nangangailangan. Kalimitan, ang mga taong tinutulungan natin ay ang mga taong nae-encounter natin.

Sa ating sariling buhay, ang ebanghelyo ay nagtuturo sa atin na ang pinakamahalaga sa lahat ay ang pag-ibig. Hinihikayat tayo na suriin ang ating pakikipag-relasyon sa Diyos at sa ating kapwa. Nararapat lamang na tanungin natin ang ating mga sarili kung ang genuine na pag-ibig ba ang nagiging gabay natin sa ating mga kilos at desisyon. Ang genuine na pag-ibig ay hindi kumukunsinti ng mali ng ating kapwa bagkus ito ay life-giving dahil binabago nito ang bawat isa patungo sa kabutihan. Kapag life-giving ang ating mga actions, tayo ay nagiging mas malapit sa Diyos. Sa genuine na pag-ibig na ito, makikita natin ang tunay na kahulugan ng pagsunod sa Diyos. Hindi man ganun kadali dahil kinakailangan natin mag-sacrifice, subalit fulfilling sa pakiramdam dahil alam natin na sa pamamagitan ng ating ginagawa ay napapasaya natin ang Diyos.

===

Sanggunian (References):

1.IBreviary (for the Daily Readings)

2.The Jerome Biblical Commentary

3.William Barclay’s Daily Study Bible (Commentary)

#denmar1978 #dailyreflection

Luke 1:26-38

HANDA KA BANG MAKI-COOPERATE SA PLANO NG DIYOS?

Luke 1:26-38

Ang pagbasa mula sa Lucas 1:26-38 ay nagsasalaysay ng mahalagang pangyayari sa buhay ng Birheng Maria—ang Anunciation (Announcement) o ang pagbabalita ng anghel Gabriel na siya'y maglilihi at magsisilang sa Anak ng Diyos. Sa okasyong ito, makikita natin ang ilang mahahalagang puntos na maaaring pagnilayan.

Una, ang response ni Maria sa pahayag ng anghel ay nagpapakita ng dakilang pagpapakumbaba at katatagan ng loob. Sa kabila ng kanyang kabataan at kawalang karanasan, si Maria ay tinawag ng Diyos upang gampanan ang isang napakahalagang papel sa kasaysayan ng kaligtasan. Ang kanyang tugon, "Ako'y alipin ng Panginoon; mangyari nawa sa akin ayon sa iyong salita," ay nagpapakita ng kanyang ganap na pagtitiwala at pagsunod sa kalooban ng Diyos. Ang mga katagang ito ay kinikilalang "The Great Fiat of Mary" or ang kanyang dakilang pagtalima sa kahilingan ng Diyos. Ito ay napakadakila sapagkat kung wala ang pagtalima ni Maria ay hindi magaganap ang plano ng Diyos para sa kaligtasan ng sangkatauhan. Ang cooperation natin sa plano ng Diyos ay isang halimbawa ng kung paano ang pananampalataya (faith) at pagtalima (obedience) sa Diyos ay nagbubunga ng mga dakilang bagay, kahit pa sa tila imposibleng kalagayan at pagkakataon.

Pangalawa, binibigyang-diin ang kahalagahan ng mensahe ng anghel: "Walang imposible sa Diyos." Ang mensaheng ito ay hindi lamang para kay Maria kundi para sa ating lahat na mananampalataya. Sa mga pagkakataong tila napakahirap o imposible ang isang bagay, ang Diyos ay may kapangyarihang gumawa ng mga himala. Sa case ni Maria, para sa tao, imposibleng magdalang-tao at magkaanak ang isang birhen-- subalit ito ay nagkaroon ng katuparan sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Diyos Espirito Santo.

Pangatlo, ang pangako na ang kanyang anak ay "magiging dakila" at "tatawaging Anak ng Kataas-taasan" ay nagpapakita ng katotohanang si Hesus ang katuparan ng mga propesiya at ang tagapagmana ng trono ni David. Mabasa sa mga history books na ang pagdating ni Hesus ay hindi lamang isang pangyayari sa kasaysayan kundi ang simula ng isang bagong panahon ng paghahari ng Diyos sa mundo. Ang Kanyang kaharian ay walang hanggan, at Siya ang magbibigay ng tunay na kaligtasan sa lahat ng mananampalataya.

Sa kabuuan, ang Gospel Reading natin ay isang paanyaya sa atin nupang tularan si Maria sa kanyang pananampalataya at pagsunod sa Diyos. Ipinapaalala rin nito na sa kabila ng mga pagsubok at tila imposibleng kalagayan, ang Diyos ay laging may kaparaanan. Tayo ay inaanyayahang manalig at magtiwala sa Kanya, sapagkat walang imposible sa Diyos.

===
Sanggunian (References):
1.IBreviary (for the Daily Readings)
2.The Jerome Biblical Commentary
3.William Barclay’s Daily Study Bible (Commentary)

#denmar1978 #dailyreflection