The Eucharist

In the breaking of the bread
We have seen You, Lord Jesus Christ
In the sharing of Your gift
We partake and we embrace
Your body and blood that we received

Through your death, we now remain
Your sacrifice of love redeemed us from our sins
Looking back from Your empty grave
We now proclaim "You're here!"
Living and dwelling in our hearts!

Our frightened hearts are now at rest
Our longing souls were filled with Your love
For salvation is now at hand
With Your Spirit we will go
Spreading Your victory
Till the advent of Your time...

In the breaking of the bread
We have seen You, Lord Jesus Christ
In the sharing of Your gift
We partake and we embrace
Your body and blood that we received...




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Messiah

Hear Your people longing for You
In the midst of our trials crying for You
When there's no peace and justice
Your love is our strength
When there's oppression of the weak
Our hope will not fade because of You...

We believe that you will come
To raise us from oppression
O, Messiah of compassion of love
Bring salvation and peace to your people

We believe that you will heal us
From being wounded You will lift our withered spirits
O, Messiah of forgiveness and love
Teach our hearts Your ways...

Hear Your people longing for You
In the midst of our trials crying for You
When there's no peace and justice
Your love is our strength
When there's oppression of the weak
Our hope will not fade because of You...




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Mula sa mga Wala

Akala ko...habang buhay na akong magiging masaya
Kung lahat ng mga bagay na aking aking hinangad
At kinasasabikan mula ng aking pagkabata
Ay makakamit ko bilang katuparan ng aking mga pinapangarap

Dati nagagalit ako kapag may mga bagay na wala
Dahil ipinanganak akong mahirap
Nung ako ay nagkaroon ng kakayanan
Halos isumpa ko na ang mga panahong ako ay walang-wala
Hindi naman ako naghahangad ng sobra-sobra
Kaya lang...
Ramdam ko ang awa ko sa aking sarili
Kapag wala akong mga bagay-bagay
Na makakapagpasaya sa akin
Mula sa kaibuturan ng aking pagkatao
Na naghahangad na makasabay
Sa ating kasalukuyang panahon

Kaiga-igaya sa paningin
Ang mga kumikinang na bagay
Mala-kristal na ayaw ko halos madungisan
Na halos aking ipagkait na mahawakan
Kahit na sa aking sarili
Inangkin ko ang mga bagay na tulad nito
Bilang tropeo ko sa lahat ng aking pagsusumikap
Upang maiangat ko ang aking sarili
Mula sa pagdaralitang aking nakagisnan...

Hanggang lahat ng aking mga hinangad
At kinasasabikan mula ng aking pagkabata
Ay aking nakamit bilang katuparan ng aking mga pangarap
Mula sa mga mamahaling damit
Hanggang sa mga pagkain at inuming hindi ko natikman
Mga kasangkapan at ari-arian
Na sobra-sobra pa sa aking pangangailangan
Ay halos naging pangkaraniwan na lang
Na pangitain at gawain ko sa araw-araw na buhay

Nawala na ang mahika (magic) na tulad nang dati kong nararamdaman
Na nagpapamangha sa akin sa tuwing may mga bagay-bagay
Akong nasasaksihan at nakakamit
At nagpapangiti sa akin
Mula sa kaibuturan ng aking puso at kaluluwa...

Bahagi ba ito ng aking kabataan
Na aking nais balik-balikan
O isang pagkabilanggo at pagka-alipin
Sa mga bagay-bagay na makikinang?

Ngayong ako ay nagkaka-edad na
Aking napagtanto...
Na mula sa mga bagay na wala
Ay nagkakaroon ang isang tao
Ang mga bagay na wala
At nagpapa-galaw sa kanya upang mangarap at umasa
At upang magbahagi ng pagmamahal

Ang kawalan ay nakakabasag ng pagkatao
Nakakapunit ng kaluluwa at nakakadurog ng puso
Subalit mula sa mga mapapait na bagay na ito
Iniluwal ng aking mga karanasan sa mundong ibabaw
Ang bagong ako na nagsusumikap sa buhay...

Marahil kung hindi ako nagtiis
Kung ako ay sumuko sa tinatawag na laban ng buhay
Maaaring hindi ko narating ang mga bagay na ninais kong puntahan
O makuha ang ang mga bagay-bagay na aking hinangad

Subalit napagtanto ko...
Paano naman ang iba na hindi nabiyayaan ng kapangyarihan makapag-isip
O ng kakayahang tulungan ang kanyang sarili
Anong hustisya ang maibabahagi ko
Sa mundong ito na umaaari sa lahat ng bagay bilang 'akin'

Sa malalim na pagbubulay-bulay...
Mula't-mula... lahat pala tayo ay dukha
Ang lahat ng meron tayo ay sa Dyos lamang nagmula
Kahit na sa kaliit-liitang bagay tulad ng ating hininga

Ito ay mga biyaya mula sa Panginoon
Lahat ay mayroon nito
Mula sa mga makapangyarihan at naaapi
Nananahan ang biyaya ng Dyos

Nasa ating paggamit na lamang ng mga biyayang ito
O sa pagtanggap at pagbabahagi sa kapwa ang maaaring ipagkaiba ng bawat isa
Kung saan nakikita natin ang kahalagahan ng bawat isa
Sa isang malaking larawan Dyos ng pakikipagkapwa

Kung hindi nabasag ng kawalan ang aking sarili
Malamang hindi ko mauunawaan--
Ang mas mahalagang mga bagay sa daigdig
Na may dalisay na pag-ibig pala na umiiral sa lahat ng nilikha
Na tumatawag sa atin upang laging umasa
Na tumatawag sa atin upang magbahagi
Na tumatawag sa atin upang magmahal
Na tumatawag sa atin upang magbalik-loob at magpatawad...

Mula sa kawalan matututunan nating magtiwala
At umasang ganap sa kamay ng nilikha
Kung saan hindi na mapupukaw ang isang malalim na kaligayahan
Na aking nasilayan sa lilim ng kanyang habag...




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Maka-sarili

Napapagod na ako sa iyo
Marami kang reklamo sa buong mundo
Nais mo nang katahimikan
Subalit kapag tayo ang magkasama
Ang katahimikan ng aking kaluluwa
Ay binabasag mo ng walang patumangga
Nang walang preno
Nang walang katapusan
Nang mga sari-saring kwento
Na kumukulo sa galit at paninisi
Na umaalingawngaw mula sa kaibuturan ng iyong puso
Na inari mong kaligayahan
Ang isang umaalingasaw na aroma
Nang iyong makasariling pagkatao
Sapagkat may matiyagang nakikinig na katulad ko
Anumang oras na ikaw ay mag-tantrums
Gaya ng isang batang umiiyak ng walang dahilan...

Subalit kapag ako na ang nagsasalita
Umiiwas ka
Ipinipilit mong ipasok muli ang iyong dinadaldal
Hinahawakan mo ang aking kamay
Sinasabing mamamaya na lang ako
Upang hindi maputol
Ang buong litanya ng iyong nginunguyngoy (nirereklamo)

Ayaw mong makinig sa akin
Ibinabaling mo sa iba ang iyong pandinig
Ipinagdadamot mo sa akin ang iyong oras
Itinutuon sa mga bagay na nakakapag-pasiya lamang sa iyo
Ang iyong atensyon
Dahil wala na sa iyong mas mahalaga
Kundi ang sarili mo...

Sabi mo... ayaw mo nang naiingayan
Naghahangad ka ng katahimikan
Subalit marahil hindi mo naririnig ang iyong sarili
Na malakas na nagsasalita at humahalakhak
Nasanay kang sinasang-ayunan ka
Gaya ng isang batang nagmamaktol
Na kapag hindi napagbigyan
Ay hindi na kikibo...
Nagta-'tantrums' ika nga
Nagmamaktol sa madaling salita...

Marami kang sinasabi sa laban akin
Marahil kagaya ng mga inirereklamo mo rin sa iba
Sa tuwing maghihinga ka lang ng iyong problema
Tuwing nasa panahon ka na kailangan mo ng karamay
Kung saan sa palagay mo ay hindi mo na kaya
Na dalhin ang bigat ng iyong problema
Heto ako, hahatakin mo sa isang tabi
Halos utusan na makinig

At sa sandaling maaliwalas na sa iyo ang lahat
Heto na naman.... hindi mo na naman ako kilala
Naglalakbay na naman tayo sa kanya-kanyang planeta
Walang 'ni-ho o ni-ha'
Walang kibuan
Walang paki-alaman

Parang walang nangyari
Parang walang namagitan
Sa madaling salita
Ginamit mo lang ako
Upang pasayahin mo
Ang iyong sarili
Na tanging inibig mo...




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Pagsisisi

Ngayon...sa edad kong ito...
Gustuhin ko mang gawin ang mga nais ko
Hindi ko na magawa....
Iginugupo na ako ng pagod
Hinihingal na sa kaunting pag-galaw
At ang sakit na nagpapahirap sa akin
Ay nagsisilbing anino kong laging nakasunod sa akin...

Tapos na ang panahon ng aking paghahari-harian
Kung kelan yabag ng aking mga yapak ay sapat na upang sila'y kilabutan
Kung saan tila dagat na nahahati ang aking dinaraanan
At ang bawat hininga ay humihinto sa aking paggalaw
Hindi ko man sila diktahan
Naroon ang takot sa kanilang puso
Na aking ipinunla sa pagkamit ng aking tagumpay

Ang maselan kong panlasa ang batas na makapangyayari
Ang pamantayan ng katarungan ay ang aking paghusga
Walang namamagitang pagmamahal maliban sa pera na aking sukatan
Lahat ay aking tinutuos hanggang sa pinakahuling barya

Wala akong kasiyahan...
Ninais ko ng mas maraming tagumpay
Lahat ay aking ninais na makamit
Kahit ang mang-agaw pa ng kaligayahan ng iba...

Ginawa kong umaga ang gabi
Nagsakripisyo ako ng maraming bagay
Maraming nagmamahal na puso akong sinugatan
Maraming buhay akong sinaktan at sinira

Ngayong akoy nakalugmok at nag-iisa
Sa isang sulok ng aking daigdig kahit kapiling ko ang aking kayamanan
Na aking ipinagdamot... ipinagkait sa nangangailangan
Aanhin ko pala ang lahat ng ito kung ito'y hindi ko rin madadala
Sa kabilang buhay kung saan kaluluwa ko'y tatahak

Aanhin ko nga ba ang mga bagay na ipinundar ko
Na hindi ako magawang patahanin at mayakap
Sa sandaling ako'y nangungulila gaya ngayon na nag-iisa
Habang nakaratay at naghihintay ng kamatayan...

Kapag ikaw ay tumanda na
Dadalhin ka sa lugar na ayaw mo
Pakakainin ka ng mga pagkaing ayaw mo
Mamamaga ang kalamnan mo sa maraming tusok ng karayom
Hanggang sa maisip mong walang halaga pala ang kayamanan
Kapag nakita mo ang iyong sariling walang magawa
Sa sandaling maihi at matae ka sa sariling salawal
Sa tulad kong hindi nagmahal at iniwan ng lahat
Kung hindi ka magbabayad... hindi ka pagsisilbihan

Sinayang ko ang pagkakataon upang gamitin ko ang aking mga biyaya
Sa halip ako'y naging gahaman sa lahat ng aking tinamasa
Ngayon ko nabatid na mga pulubi sa lansangan ay higit na dakila
Sapagkat ang biyaya ng Diyos ay nananahan sa kanila
Kahit sa gabi walang bubong na masisilungan
Umaawit ang kanilang puso ng himig ng pasasalamat
Kahit sa araw walang laman ang kanilang mga sikmura
Nakukuha pa rin nilang ngumiti at magbahagi ng pagmamahal

Maraming dusa at sakit pala ang hinihilom ng totoong pagpapakasakit
Na kahit sa kanilang pagdarahop nananatili silang umiibig
Ibinuhos ko ang aking buong lakas sa isang bagay na inibig ko
Iyon ay ang aking sarili na sinamba ng aking pagkatao....

Anong iiwan ko sa mabilis na nagbabagong mundo
Isang ala-ala ng kasakimang ipinunla ko sa bawat puso
Kung saan ipinangaral ko na ang tanging sukatan ng tagumpay
Ay ang kaligayahan lamang ng makasariling kaluluwa...

Mamaalam ako sa daigdig na nag-iisa at nangungulila
Wala nang magagawa pa ang aking mga pagluha
Katawang kong lumalaban ay dumating na sa hangganan
Upang makaramdam ng pagkapagod at masidhing pagdurusa
Dumarating din pala ang panahon sa iyong buhay
Upang isuko mo na ang lahat ng iyong dahilan upang mabuhay
Sapagkat hindi pala mapagtataguan habang buhay ang iyong kamatayan
Gaya ng aking ginagawa gamit ang aking kayamanan...

Marahil...wala nang magagawa ang salapi at kayamanan
Upang isalba sa kamatayan ang aking makasalanang kaluluwa
Magsisi man ako... maaaring huli na
Nakasakit na ako ng damdamin ng iba
Pagsisisi ko'y nilakip ko sa aking mga huling hininga
Nagbabakasakaling patawarin ng Dakilang Lumikha...
Tanging habilin ko na lamang sa kanyang dakilang habag
Ay ang aking hangad na ang iba'y huwag mapanganyayaya...




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Pangungulila

Anak...

Marami sana akong nais sabihin
Na matagal ko nang kinikimkim sa aking damdamin
Subalit lagi akong napangungunahan ng galit
Kung kaya ang aking puso ay nauuumid...

Bata ka pa noong ikaw ay aking iniwang nag-iisa
Dahil gusto kong takasan ang aking pagiging ama
Mas ninais kong hangarin ang aking pansariling kalayaan
Habang ikaw ay nangungulila sa piling ko't nag-iisa

Hindi ko nasilayan ang iyong mga unang hakbang
O narinig ang iyong unang kataga na sumisigaw ng 'tatay'
Nagbingi-bingihan ako tuwing gabi kapag ikaw ay umiiyak
Kahit gutom o basa ang lampin mo... ikaw ay aking pinabayaan

Hanggang sa masanay kang mag-isa at wala ako sa iyong piling
Binaybay mo ang buhay kahit wala sa iyong nagmamalasakit
Nakabuo ka ng sarili mong mundo mula sa iyong hinanakit
Hanggang mga pangarap mo'y iyong maluwalhating nakamit

Lumipas ang mahabang panahon...

Tuluyan nang hindi nag-krus ang ating mga landas
Nung ikaw ay mag-asawa na... wala akong kaalam-alam
Balita ko... sumusunod ka raw sa aking mga yapak
Isang iresponasable at isang pabayang ama...

Patawarin mo ako anak kung hindi kita naturuang mag-mahal
Biktima din ako ng aking mapait na nakaraan
Kung maaari lang... huwag mo nang ulitin ang aking kakulangan
Upang wala nang mga munting kaluluwa ang magpasakit at magdusa...

Matamis na tatanggapin ko ang lahat ng iyong mga sumbat
Wala na akong hahangarin kundi ang iyong mahigpit na yakap
Sa huling sandali ng aking nanghihina at umaandap na buhay
Tanging mailap na sulyap mo na lamang ang aking hinihintay

Patawarin mo ako aking anak...

Nais din sana kitang dalhin sa mga lugar na narating ko
Subalit wala akong panahon upang upang yayain ka
Kahit na nagmamakaawa ka't nagpupumilit sa aking sumama
Lagi akong tumatanggi at sa iyong hiling ay nagmamatigas

Kung maibabalik ko lamang sana ang mabilis na lumipas na kahapon
Nais kong magbago at maging isang mas mabuting ama mo
Subalit huli na... mga salita ko'y hindi mo na mauunawaan
Sapagkat tuluyang ginugupo na ako ng panghihina at karamdaman...

Anak....

Patawarin mo ako sapagkat ikaw ay nasaktan ko...
Nadurog kong ganap ang iyong nabasag mong puso
Mamamatay akong nagsisisi sa aking kapabayaan
Subalit nais kong maituro sa iyo ang halaga ng pagpapatawad

Tanggap kong wala akong karapatang sabihin ito sa iyo
Subalit ayaw kong masaktan ka sa huling sandali ng iyong buhay
Dahil ang pinakamasakit palang yugto ng pagiging ama
Ay nu'ng makita ko sa iyo ang sarili kong hindi nagmamahal...





Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Pag-susumamo

Kahit anong mangyari
Narito lang ako sa iyong tabi
Tahimik na sa iyo'y nagmamasid
Naghihintay sa iyong pagbabalik

Alam kong hindi ito lingid sa iyo
Sapagkat nararamdaman mo sa iyong puso
Ang nag-aalab na puso ko
Na nagsusumamo sa pagmamahal mo

Tawagin mo ako sa gitna ng iyong dilim
Darating ako upang ikaw ay aluin
Lahat ng bigat sa iyong puso't damdamin
Hahawiing lahat ng aking pag-ibig...




===
go to a recollection:
http://denmar1978.blogspot.com/2013/04/one-week-on-line-recollection.html

Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Pagpapanggap

Sa kabilang linya
Naroon ang iyong totoong pagkatao
Lingid sa mundong iyong nilikha
At ipinakilala sa 'internet'
Naroon ang totoong ikaw
Na taliwas sa kanilang inaakala
Sa tuwing nagla-LIKE o nagpo-POKE
Nagko-COMMENT Sa FB
O kapag nagtu-TWEET sa Twitter
Sa 'cyber space' kapag ikaw ay na-search
Isang kagalang-galang ka na tao
Ang kanilang masasaksihan...
Isang malakas at puno ng pangarap
Matipuno at maganda sa paningin ng madla
Tila dyos o dyosa na kasamba-samba

Subalit sa kabilang linya...
Kung saan ka naroon
Ang totoo mong palasyo
Ay kathang isip mula sa kawalan
Hinabi mula sa mga bula ng iyong mga pinapangarap
Kung saan ang panaginip mo ay ang ginawa mong katotohanan
Teknolohiya na lamang pala ang bumubuhay sa iyo
Ang naaagnas mo nang pagkatao ay ini-edit na lamang
Kagaya ng iyong karanasang walang narating at patutunguhan

Ano nga ba ngayon ang katotohanan?
Sa isang 'cyber space' na syudad ng teknolohiya
Kung saan ang ating atensyon ay nilalamon ng pagkagumon
Sa isang pakikipag-mabutihang wala nang direksyon
Pangungulila ba ang dahilan ng iyong pagpapanggap
O isang pagkabulag na iyong minatamis na ariing kalayaan?
Nabilanggo ka na sa isang kasinungalingan
Maging ang sarili mo'y hindi mo na makilala...




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Diliryo

Nakita ko... ng aking mga mata
Ang lahat ng mga bagay na makakapag-pasaya sa akin
Lahat ng ito'y aking pinangarap
Pinagsikapang makamit
Hanggang sa mayakap ko
Ang lahat ng tagumpay at kapangyarihan

Naramadaman ko ang nag-uumapaw na kaluwalhatian
Ang sambahin at maging diyos-diyosan sa aking mundong ginagalawan
Kung saan ang aking salita ay ang nagsisilbing buhay sa lahat
At pagdurusa at kamatayan para sa aking kinamumuhian...

Akin lamang lahat ng ito... inangkin ko ng buong-buo
Ako ang nagpakahirap.... ako lamang din ang makikinabang
Sa lahat ng bunga ng aking katalinuhan
Ang lahat ng aking hinagpis at pagpapakasakit
Nais kong ibalik sa lahat ng sa akin ay nakasakit
Wala akong sinuklian ng kabutihang loob
Sapagkat kahit sa Dyos ako ay napoot...

Nakakasilaw ang tagumpay
Akala ko'y walang katapusan
Ang panahon ay mabilis palang lumilipas
Kagaya kong tumatandang mag-isa...

Lahat ng kayamanan ko
Kulang pa upang kabataan ko ay ibalik
Upang igapang ang sumusuko kong katawan
Na nakaratay sa banig ng karamdaman
Akala ko... ang tao'y walang kamatayan
Mananatiling imortal sa kanyang katanyagan
At ang pinakamasakit sa lahat
Ay ang sumbatan ko ang aking sarili
Na nabuhay lamang ng dahil sa galit
At walang minahal kundi ang aking mga ninais...

Sino pa ang makikinig sa aking hinaing
Kung lahat ng nagmamahal sa akin ay aking itinakwil
Sa aking pag-iisa at pangungulila
Naligalig ang aking kaluluwa

Kung maibabalik ko lang sana ang lahat
Na mabilis na lumipas at kumupas
Nais kong humingi sa iyo ng pagpapatawad
Ikaw na nagmahal sa akin at wagas na nagmahal
Na aking nasaktan at nasugatan

Habang ako'y may hininga pa
Sana mapatawad ako ng Diyos
Sapagkat hindi ko naibahagi sa iba
Kanyang kayamanang sa aki'y pinagkatiwala
Aanhin ko ang lahat ng kumikinang na bagay
Kung sa bandang huli ako rin ay papanaw
Ang inani lamang pala ng aking labis na paghahangad
Ay ang kapahamakan sa aking kamatayan...




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Luke 19: 41 - 44... Gospel Reflection

Gospel: Luke 19: 41 - 44

41And when he drew near and saw the city he wept over it,
42saying, "Would that even today you knew the things that make for peace! But now they are hid from your eyes.
43For the days shall come upon you, when your enemies will cast up a bank about you and surround you, and hem you in on every side,
44and dash you to the ground, you and your children within you, and they will not leave one stone upon another in you; because you did not know the time of your visitation.



Refection:

In our Gospel today, Jesus Christ’s usage of the term ‘visitation’ has drawn my attention.

We could remember from our church’s history that Jesus described a coming holocaust for the people of Israel. This holocaust occurred in 70 A.D. His reason for the coming disaster: they refused to acknowledge the time of their “visitation.”

Visitation is episcope in Greek and could mean inspection, God’s coming to you, and in other passages of the New Testament it can be translated into bishop(1). In other words, the people whom Jesus is referring to refused someone who is from God… in our reading, they refused the kingship of Jesus(2).

With this… many of personal encounters with God came vividly into my imagination… leading me to wonder also about the so many God’s presence in my life which I failed to capture... wherein my stubbornness has lead me to my unbelief to the presence of God’s graces in my life. It’s true that my personal struggles before I came into our Congregation has made me to think why God was letting me and the rest to suffer… my self-pity has lead me to so much questions which just lead me to hate God... to think that he was not fair. This lead me to believe that God was absent in our lives…

Because of that dark moment of my life, I failed to realize that God was still present to those who remain loving me despite of my short comings during that time… all my life, I have been so incorrigible, so insistive, hardheaded, and not a good seminarian… but from the beginning, I now see that God still let me to undergo the Postulancy program even there were so many doubts in my heart… and he even further let me to continue to the Novitiate to purify my intention and to see God, Himself in my life. All throughout my journey… I almost failed to capture God’s presence. I almost failed to realized how God was so patient with me… he waited for me until I began to trust in Him again.

Every day, I acknowledge God’s visitation in my life… in the Eucharist… I see Him. I claim with all my heart that I receive the flesh and blood of Jesus Christ which I learned to love with all my heart; and learned to treasure it with my whole life above anything else. This experience which I fully embraced has led me to be a somewhat a little missionary to others… for I realize that I have nothing to give… that I have nothing to share… for all the graces that I have are mere gifts coming from God… and what I only can share is the Jesus that I received in the Holy Eucharist…

In our Missiology subject, we learn that from the encyclical Redemptoris Missio that there’s only mission when we preach about Jesus Christ. That in my simple way, I need to be a living witness in proclaiming and in living to the fullest God’s salvific action. But, with humility… I realized that it is Jesus, through the Holy Spirit who fulfills the desire of the Father for us to be saved… through it I realized, that like any other Christians, I am only an instrument of God’s grace… that it is not me who touches them… but the Jesus in me… Like our Founder, St. Peter Julian Eymard,apostle of the Eucharist...



...I also claim that everything is Jesus… everything is the Lord… everything is drawing us going back to Him… everything is leading us through the Eucharist… to Jesus who remain in loving me despite who I was… to Jesus Christ that I have known to be the Lord and the King of my heart.

In my adoration to the Blessed Sacrament, I pray to God:

I come to You O Lord
As a broken soul
I lift to you all my pains and my tears
Make me whole once more…

…Use my hands to serve You once more
Use my life and my all… Amen.


----
(1)http://www.shol.com/featheredprop/New_Testament_3.htm (downloaded: November, 16, 2011)
(2)Ibid.

Pag-asa

kung minsan,
kinakailangan din palang makaranas tayo
ng pinakamatitinding sakit ng kalooban
at pasakit sa ating buhay...
upang maisulat natin ang ating pinakamagandang akda...
upang ganap na mabigyan ng kulay ang mga linya ng ating panulaan
at malapatan ng himig na dalisay na sasaliw sa tinatawag nating buhay...

at ang ating ngiti sa gitna ng ating mga pait na dinaranas...
ang magsisilbing tuldok upang isara ang nasaktang kabanata ng ating buhay...
isang pag-asa sa gitna ng agam-agam...
isang yayakaping pagpupunyagi
na magiging bakas ng ating paglaya....




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Tamang Hinala

Akala mo lang ay pangit
Pero kapag iniisa-isa mo
Ang lahat ng detalye
Nang aking inibig
Na namataan ng aking puso
Na iyong pinipintasan
Mararamdaman mo ang ganda
At hahanga ka sa nasumpungan
Gamit ang aking mga mata...

Akala mo lang 'boring'
Na walang saysay ang lumilipas na oras
Sa walang hanggang paghihintay
Para sa isang tao na aking minamahal
Na hindi naman sa akin nagmamahal...

Subalit kapag ikaw ang nasa aking kalagayan
Mararamdaman mo ang kasiyahan
Kapag siya ay malapit sa aking tabi
Habang ang buong kalamnan ko ay ninenerbyos
Dahilan upang hindi ko masabi ng diretso
Sa kanya ang nararamdaman ng aking puso...

Ikaw lang naman ang nagsasabing wala siyang halaga
Na ako ay hindi nararapat para sa kanya
Maaaring, oo, para sa iyo
Pero para sa akin, ito ay hindi totoo...

Ilang beses na akong nagpapasaring sa iyo
Subalit hindi mo iniintindi ang aking damdamin
Wala kang tiyagang pakinggan ang aking mga kwento
Tungkol sa isang taong pinakamamahal ko
Hindi mo man lamang ako binigyan ng pagkakataon
Upang ipagtapat ang katotohanan
Upang masabi ko ang pangalan ng pinaka-iibig ko
Upang aminin ko sa iyo ng harap-harapan
Na ikaw ang taong nasa kwento ko
Ang taong tangi kong minahal sa aking buhay
Na lagi mong pinipintasan
Upang sarili mo ay iangat
Dahilan upang ako ay masaktan....




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Kamay ng Manlilikha

Kaluluwa't
Pinagbasag-basag na pagkatao
Kung saan lumigwak
Pusali ng nakaraan

Isa-isang hinugasan
Bawat bubog na nakakasugat
Upang pagtagni-tagniin
At maging kristal na may lamat

Muling binigyang buhay
Nang pinagpalang kamay
Ang nabasag na kaluluwa
At nabuong pagkatao

Pinuno ng pagmamahal
Upang muling maging daluyan
Nang pag-ibig at pag-asa
Mula sa Manlilikha...




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

First and Last Dance

Seeing you for the first time of my life
Your eyes caught my eyes staring at you like a star
Wond'ring how could I invite you for a dance
Until you picked me... I''m amazed and surprised...
Until we dance... your hands held my trembling hands

I was trembling in fear
But my heart was so excited
With you I am dancing
With the moon and stars above
When the music goes slow
And the light became dimmer
Our dance became sweeter
Every time our eyes met...
Until you kissed me...
Saying that I'm also your first dance

Kissing you for the first time of my life
I've just closed my eyes... letting my self in your arms
Embracing you with the warmth of my touch
Until you leave me with a kiss of good bye
And I remember... your hands helld my trembling hands

Seeing you at the autumn of my life
Your eyes are now in tears staring at me like a star
You're wond'ring how could you invite me for a dance
Until I ask you... you're amazed and surprised
Until we dance... your hands held my trembling hands

I'm still trembling in fear
But my heart is still excited
With you I am dancing
With the moon and stars above
When the music goes slow
And the light became dimmer
Our dance became more sweeter
Every time our eyes met...
Until you kissed me again...
Saying that I'm also your last dance...




Br. Dennis DC. Marquez, sSSS

Love is in the Air

love is in the air...
freshly springing from the dew covered grasses
flowering vividly with the sweetest scent
where God's creations sing and celebrate life
and it seems this time everything will remain frozen in time
where my hand holds yours
as we gaze the golden sunset each late afternoon of our lives
where i will paint your beautiful face with a beautiful smile with the stars above
to immortalize my love for you, oh, sweetest and dearest angel of my life

there's only one thing i ask of you...
to remain with me always
so that in the last breath of my life
i could say to you that I'm blessed by God to have you in my life
so that I could whisper in your ears... the words: "I love you" again and again
where for the last time, I will offer my last strength to hug you and embrace you near my heart
so that I could say thank you for loving me
for sincerely accepting me for who I was
and for letting me to be myself-- the person you learned to love with all your heart...



Br. Dennis DC. Marquez, sSSS