Sa isang saglit ng napakagandang oras
Biglang naluoy ang ligaya ng pighati
Ang kaselanan ng isang pag-iibigan
Binasag ng kamandag ng pamamaalam.
Ang dating mainit na labing dumadampi sa aking kapwa labi
Ngayo’y tuyot na kasabay ng mga bulaklak na nilanta ng sandali
Sa aking pinid na pagluha’t mapait na tiim-bagang na pagtangis
Ang pagsigaw sa aking pagkatao’t pangungulila ng aking kaluluwa.
Sa aking gunita na lamang mawawari ang lahat ng ala-ala
Nang mga inusal nang ating pusong pangako ng ibigan
Ang mainit na yakap na ‘sing higpit ng kasabikan
Ay tanikalang kumalas sa lumbay ng paghihiwalay.
Yayakapin kita hanggang sa huling sandali
Hindi matitinag ng pagluha ang aking pag-ibig
Ni-kamataya’y maglalayo sa isang buhos ng ulan
At paglisan ng mga anino’t pagtalikod ng buhay.
Mga uod lamang ba ang magliliwaliw sa ligaya?
Habang sila’y nakikipagtalik sa iyong katawang lupa
Kasabay ng pagkalasog ng alindog ng kabataan
Na aking nadama sa gitna ng kasalanan.
Luluha ako ng habangbuhay, kasabay ng pagpatak ng ulan ng alapaap
Magluluksa sa bawat pagmulat hanggang magdiwang sa aking pagpanaw
Mananabik sa iyong kaluluwang makipagniig muli sa ‘kin
Kung saan wala nang hangganan ang buhay at kamatayan.
Br. Dennis DC. Marquez, sSSS
No comments:
Post a Comment